Niedawno dziecięca neuropsychologia zyskała dużą popularność.
Zaczęła nawet włączać się w służbę psychologiczną niektórych instytucji edukacyjnych.
Zobaczmy szczegółowo, co to jest i dlaczego jest w ogóle potrzebne.
Neuropsychologia dziecięca - co to jest?
Neuropsychologia dziecięca - jest to nauka, której dziedziną działalności jest badanie formowania mózgu funkcji umysłowych dziecka, a także badanie rozwoju mechanizmów mózgowych (normalnych lub są zaburzenia).
Obejmuje to także diagnostykę i leczenie naprawcze, jeśli to konieczne.
Patologie badane przez naukę
Przeanalizujmy główne patologie, które wkraczają na pole neuropsychologii.
Naruszenia szczególnie powszechne w sferze zmysłowej i motorycznej. Wiadomo, że na kształtowanie się jednostki, zarówno intelektualnej, jak i mentalnej, wpływają bezpośrednio struktury mózgu, które nazywane są podkorowymi.
Jeśli dziecko ma patologię formacji podkorowych, szybko odczuje zmęczenie w każdej aktywności.
Ponadto będzie trudne do utrzymania uwagi i koncentracji na cokolwiek, będzie on stale rozproszony.
Mogą również wystąpić problemy z zapamiętywaniem jakichkolwiek informacji. Dość często występuje naruszenie napięcia mięśniowego (jest zbyt wysokie lub odwrotnie, znacznie zmniejszone).
Neuropsychologia dziecięca prowadzi badania i działania naprawcze naruszenia takie jak:
- problemy ze zrozumieniem, asymilacją i późniejszą reprodukcją informacji;
- zaległości w opracowywaniu szkolnego materiału programowego;
- oczywiste trudności w uczeniu się liter, czytania i liczenia;
- zwiększona aktywność lub odwrotnie, letarg;
- zwiększony niepokój i nerwowość;
- niestabilność w emocjach, nagłe wahania nastroju;
- tiki i jąkanie;
- zbyt niskie lub wysokie napięcie mięśni;
- zły lub niewystarczający rozwój motoryczny;
- słaba koordynacja ruchów, dziecko nieustannie potyka się i upada.
Zespoły neuropsychologiczne
Zespół neuropsychologiczny - jest to stabilne połączenie kilku naruszeń wyższych funkcji umysłowych, które występują z miejscowymi uszkodzeniami struktur mózgu.
Zastanów się nad głównymi.
Dysgenetic
Obejmuje naruszenia w podkorowych i macierzystych formacjach, oparte na tym i istnieją:
- Stem Disorders. Z reguły występują różne problemy w funkcjonowaniu układu hormonalnego organizmu, obniżona odporność. U dzieci zdiagnozowano skazę, enurezę i enopresję. Dość często występują problemy ze snem. Od urodzenia dziecko ma dysharmonijny rozwój: zaburzenia ruchowe, trudności w uczeniu się mowy.
- Zaburzenia podkorowe. W tym przypadku rozwój intelektualny jest nieco lepszy. Dzieci z tą patologią mówią bardzo dobrze, nie mają trudności z trudnymi słowami. Ale często mają bóle głowy. Dziecko ma niezdarne ruchy, często potyka się, uderza w coś, upuszcza przedmioty.
Takie dzieci szybko męczą się wszelką aktywnością, wyróżnia je niska wydajność.
Trudno jest skoncentrować się na jednym działaniu lub temacie, uwaga stale skacze. Są roztargnieni i zapominalscy. Często te dzieci mają bardzo nieczytelne pismo odręczne.
Naruszenie funkcjonalności podziałów czasowych
Ten zespół charakteryzuje się uszkodzenie pamięci słuchukiedy, powtarzając te słowa, dziecko zastępuje niektóre słowa innymi, narusza ich kolejność.
Dziecko też doświadcza trudność z dźwiękamiktóre są do siebie podobne: często je myli, a podczas pisania często mylą samogłoski.
Niedostateczność części potylicznej
Przy takim naruszeniu dziecko zazwyczaj nie potrafi rozróżnić czynników przestrzennych, przejawia się specularity.
Występują problemy z orientacją w przestrzeni, dziecko nie może pokazać, gdzie jest prawe, i gdzie to jest, często myląc boki.
Pisząc do niego trudne do utrzymania linii, słowa przeskakują, albo sama linia pochyla się w pewnym kierunku.
Brak obszarów czołowych
Charakteryzuje go to, że wszystko jest uproszczone: pisanie, czytanie, mówienie.
Trudno dziecku zapamiętać nawet najprostsze zasady.
Nie może dodawać słów lub pomijać przyimków podczas pisania.
Słownictwo jest bardzo małemowa jest bez ekspresji. Sama konstrukcja zwrotów jest prosta, na przykład: "Gram", "Chcę chodzić", "Jadłem", to znaczy, gdy dziecko, wyrażając swoje myśli, używa tylko jednosylabowych zdań.
Neuropsycholog dziecięcy - kto to jest i co leczy?
Neuropsycholog dziecięcy wykonuje czynności mające na celu zachowanie i procesy psychiczne dziecka oraz oparte na znajomości wzorców rozwoju i osobliwości funkcjonowania układu nerwowego w dzieciństwie.
On pracuje z dziećmi w wieku od 3 do 12 lat (w tym wieku funkcje mózgu najlepiej korygować), w których występują następujące zaburzenia:
- problemy z asymilacją szkolnego programu nauczania i realizacji zadań edukacyjnych (niedokładne pismo ręczne, częste błędy, opóźnienia w stosunku do rówieśników);
- niestabilność stanu emocjonalnego (ostre wahania nastroju, drażliwość, wrażliwość);
- niechęć do uczenia się, angażowania (nie ma motywacji do nauki);
- opóźnienie w rozwoju mowy lub jakichkolwiek zaburzeniach mowy;
- nieporządek, brak niezależności;
- niezręczność i niepewność w ruchu;
- powolność i zmęczenie;
- niepokój, zbyt duża aktywność ruchowa;
- trudności z koncentracją, łatwa rozproszenie, niemożność skoncentrowania się na czymś.
Zadaniem dziecięcego neuropsychologa jest wdrożenie pełnoprawnej diagnozy (przy użyciu specjalnie zaprojektowanych ćwiczeń i testów), identyfikacja naruszeń i nieprawidłowości, rozwój leczenia i działań naprawczych.
W jakim wieku lepiej sprowadzić dziecko do specjalisty?
Neuropsycholog dziecka może zabrać dziecko, jeśli ma już 3 lata. Ale rozważa się wiek produktywny w badaniach neuropsychologicznych okres od 5 do 12 lat.
Wynika to z faktu, że w tym przedziale mózg jest już wystarczająco ukształtowanyaby dziecko mogło uczyć się i rozwijać umiejętności.
Jednocześnie ma on nadal wysoką plastyczność, aby przeprowadzić restrukturyzację bez szczególnych trudności w dość krótkim czasie.
Jak diagnoza?
Diagnostyka neuropsychologiczna prowadzona jest w jasnym, przestronnym pokoju, w którym nie ma osób nieuprawnionych ani czynników rozpraszających, a specjalista pozostaje sam na sam z dzieckiem.
Dzięki temu otoczenie powinno być spokojne i przyjazne: dziecko powinno czuć się dobrze.
Neuropsycholog komunikuje się z dzieckiem w krótkich zwrotach, prostym języku. Jest to konieczne, aby dziecko lepiej zrozumiało, czego od niego chce.
Diagnostyka odbywa się w formie gry, w formie testów i ćwiczeń. Czas trwania jego gospodarstwa wynosi:
- nie więcej niż 30 minut dla dzieci w wieku przedszkolnym;
- 40-50 minut dla uczniów szkół podstawowych;
- 1-1,5 godziny dla dzieci 10-12 lat.
Diagnoza neuropsychologiczna obejmuje badania:
- funkcje motoryczne;
- listy, rachunki i odczyty;
- zdolność rozpoznawania obiektów za pomocą zmysłów;
- poziom rozwoju intelektualnego;
- pamięć;
- funkcje mowy;
- asymetria międzypółkulowa (praworęczność i leworęczność).
Jakie jest leczenie?
W neuropsychologii leczenie nie implikuje leczenia. Zamiast tego używają neurokorekcja. Składa się z dwóch elementów:
- motor (ćwiczenia i czynności przypominające ćwiczenia fizjoterapeutyczne);
- kognitywne (zadania dla inteligencji - ćwiczenia przypominają pracę z patologiem lub logopedą).
Ze względu na włączenie w neurokorektę i motoryczność oraz ćwiczenia kognitywne, aktywność korygująca jest złożona, ponieważ praca odbywa się od razu we wszystkich sferach.
Zadania są zaprojektowane do restrukturyzować aktywność mózgu dziecka aby poprawić jego zdolności motoryczne i pamięć, w jego badaniach było mniej błędów, rozwinęła się uważność i staranność.
Osiąga się to dzięki temu, że obszary mózgu aktywnie się rozwijają którzy otrzymali niewystarczający rozwój.
Pojawienie się funkcji, które wcześniej były nieobecne i wcale się nie manifestują, jest często obserwowane.
Jednak aby działanie neurokorektorskie przyniosło takie wyniki, specjalista musi dysponować dostateczną wiedzą kompilacja odpowiedniego programu i wybieranie właściwych zadań.
W ten sposób zdolna jest neuropsychologia dziecięca dostosować rozwój dziecka, aby skierować swój psycho-emocjonalny i intelektualny rozwój na właściwy kurs.
Czym jest neuropsychologia? Dowiedz się o tym z filmu:
