Przyczyny, objawy i leczenie endogennej depresji

W szerokim sensie endogenna depresja jest rodzajem zaburzenia psychicznego, które może wystąpić bez oczywistych powodów lub pod wpływem zmian nastroju o różnych etiologiach.

Takie warunki mogą prowokować poważne konsekwencje i muszą być koniecznie dostosowane przy użyciu specjalnych technik. Możliwe jest wyeliminowanie powikłań poprzez wczesne zapobieganie depresji endogennej.

Co to jest?

Endogenna depresja jest stanem ludzkiej psychiki, któremu towarzyszy poczucie bezużyteczności, przygnębienia i pesymizmu.

Najbardziej podatnymi na tego rodzaju zaburzenia psychiczne są kobiety.

Rozwój depresji jest bezpośrednio związany z uczucie udręki. Czynnik ten jest charakterystyczną cechą zaburzenia psychicznego tej formy.

Funkcje specjalne depresja endogenna:

Uczucie smutku może objawiać się w różnych formach (od smutnych wydarzeń do załamania nerwowego, w osłupieniu i osłupieniu).
Występowanie depresji endogennej nie zależy od czynników zewnętrznych (objawy stanu patologicznego manifestują się bez oczywistych przyczyn).
Endogenna depresja jest często nazywana "melancholią" lub "melancholią".
W praktyce psychoterapeutycznej depresja endogenna dzieli się na kilka typów (forma hamowana, drażliwa, lękowa, znieczulająca, adynamiczna i dysforyczna).

Co to jest depresja endogenna? Psychoterapeuta wyjaśnia:

Przyczyny

Główną przyczyną depresji endogennej jest brak hormonów noradrenaliny, serotoniny i dopaminy.

Zagrożeni są ludzie z predyspozycjami genetycznymi i pewnymi cechami.

Wobec takich czynników pojawia się smutny nastrój nawet przy sprzyjającej atmosferze.

Sytuacja pogarsza się, a liczne niuanse zwiększają nasilenie depresji (na przykład niewłaściwa dieta, nadużywanie złych nawyków itp.).

Prowokuj Następujące czynniki mogą powodować depresję endogenną:

predyspozycje genetyczne;
postęp choroby somatycznej;
długie lub niekontrolowane przyjmowanie leków, które mają negatywny wpływ na psychikę;
skutki regularnego wysiłku fizycznego i psychicznego;
tendencja do aktywności nocnej (lub nieregularnych godzin pracy);
zaburzenie równowagi hormonalnej w organizmie o różnej etiologii;
negatywny wpływ na psychikę pewnych zdarzeń;
stany patologiczne związane z ośrodkowym układem nerwowym;
skutki pewnych związanych z wiekiem zmian związanych ze stanem psychicznym;
niektóre cechy (podejrzliwość, nadmierny niepokój, itp.).

Objawy i oznaki

Depresji towarzyszy depresja wiele charakterystycznych objawów.

Stan osoby może przypominać zły nastrój, ale w ciężkich przypadkach istnieje ryzyko skłonności samobójczych ze względu na poczucie bycia bezużytecznym dla innych.

Wskazaniem rozwoju depresji może być częste występowanie charakterystycznych objawów, szczególnie bez oczywistych czynników prowokujących.

Poniższe wskaźniki wskazują na depresję endogenną. objawy:

pogorszenie nastroju bez oczywistych powodów;
uczucie duchowej tęsknoty;
letarg umysłowy i motoryczny;
utrzymujący się niski nastrój;
nadmierne zmęczenie ciała;
zaburzenie i utrata apetytu;
zaburzenia snu (najczęściej bezsenność);
skłonność do stanu depresyjnego;
zaburzenie koncentracji;
utrata zdolności do radości;
negatywna samoocena i brak pewności siebie;
pojawienie się odczuć bólowych o nieznanej etiologii;
naruszenie sekwencji myślenia;
powolne myślenie i postrzeganie informacji.

Jak manifestuje się endogenna depresja? Dowiedz się z wideo:

Co jest niebezpieczne?

Najbardziej niebezpieczną konsekwencją depresji endogennej jest próba samobójcza.

Pacjent, będąc w stanie depresji i przygnębienia, zaczyna uważać siebie za niepotrzebnego i nieodebranego.

Krok po kroku negatywne myśli nasilają się i stać się stałym.

Rezultatem może być chęć odebrania życia. Ponadto niebezpieczeństwo wiąże się z nieprawidłowym leczeniem depresji endogennej.

Niektóre rodzaje leków o długotrwałym i niekontrolowanym przyjmowaniu w znacznym stopniu naruszają działanie serca, układu nerwowego i świadomości.

Niebezpieczne konsekwencje depresja endogenna:

postęp choroby somatycznej;
rozwój dodatkowych zaburzeń psychicznych;
naruszenie adaptacji społecznej;
tendencja samobójcza.

Diagnostyka

Rozpoznanie depresji endogennej jest psychoterapeutą (lub psychiatrą). Podstawowa diagnoza Ustalono na podstawie danych uzyskanych podczas rozmowy z pacjentem, badając czynniki dziedzicznej predyspozycji do zaburzeń psychicznych i jego dolegliwości.

Aby potwierdzić endogenną depresję wymaga kilku rodzajów testów.

Wyniki takich procedur pomagają nie tylko zidentyfikować nieprawidłowości stanu psychicznegoale także je zaklasyfikuj.

W diagnozie depresji endogennej stosuje się następujące. techniki:

laboratoryjne określenie poziomu hormonów we krwi;
Skala Zanga (test poziomu niepokoju);
specjalne testy w celu określenia poziomu depresji;
Skala depresji Becka;
Dostosowany test Balashovej;
konsultacje ze specjalistycznymi specjalistami (endokrynolog, kardiolog itp.).

Metody leczenia

Jeśli podejrzewasz depresję endogenną, powinieneś skontaktować się z psychiatrą lub psychoterapeutą. Na podstawie ogólny obraz kliniczny lekarze zdrowia psychicznego wybierają indywidualne kursy leczenia.

Endogenna terapia depresji trwa bardzo długo.

Standardową metodą eliminacji choroby jest połączenie leków przeciwdepresyjnych i psychoterapii. Jeśli nie ma wyniku dodatkowe leki są przepisywane z wyraźniejszym efektem.

Przebieg leczenia endogennej depresji może obejmować następujące techniki:

Leki przeciwdepresyjne (leki tej kategorii normalizują wytwarzanie pewnych hormonów w mózgu, w leczeniu depresji endogennej można stosować tricykliczne leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny lub inhibitory monoaminooksydazy, Imipramine, Pirlindol, Paroxetine, Sertralin).
Przygotowania aby ustabilizować nastrój pacjent (lit).
Leki z grupy przeciwpsychotyczny (fundusze te eliminują agresję i łagodzą podniecenie nerwowe, Sonapaks, Aminazin, Droperidol).
Przeciwdrgawkowe remedia (leki stosowane w zapobieganiu załamaniom nerwowym, klonazepam, kwas walproinowy).
Leki z grupy przeciwutleniacze (Głównym celem stosowania takich środków jest wyeliminowanie niepokoju i stłumienie uczucia strachu, Lorazepam).
Używanie techniki psychoterapii (techniki psychoterapeutyczne są integralną częścią leczenia endogennej depresji, można zastosować psychoterapię poznawczą, behawioralną, rodzinną, indywidualną, psychodynamiczną lub interpersonalną).

Metody psychoterapeutyczne w leczeniu depresji endogennej są wybierane indywidualnie.

Popraw przebieg terapii może tylko specjalista. Dodatkowo, pacjenci powinni przestrzegać kilku ważnych zasad.

Przede wszystkim powinieneś pracować nad własną świadomością.

Nie powinniśmy pozwalać na koncentrację na negatywnych czynnikach życiowych, spróbuj eliminuj stresujące sytuacje i normalizuje sen i czuwanie.

Przykłady technik psychoterapeutycznychstosowane w leczeniu depresji endogennej:

Psychodynamiczny program korekcji oparty na introspekcji.
Psychoterapia poznawcza, behawioralna lub kognitywno-behawioralna (korekta postrzegania świata przez pacjenta, rozwój umiejętności samokontroli i nabywanie kompetencji społecznych).
Terapia egzystencjalna (głównym celem tej techniki jest zwiększenie poczucia własnej wartości i świadomości wartości życiowych).
Psychoterapia interpersonalna (niektóre umiejętności społeczne z endogenną depresją są w dużej mierze upośledzone, celem tej techniki jest przywrócenie ich u pacjenta).

Prognoza

Endogenna depresja jest nieuleczalna? Projekcje depresji endogennej są bezpośrednio zależne. z terminowości i poprawności przebiegu terapii.

Ten rodzaj zaburzeń psychicznych jest jednym z najbardziej trudnych warunków.

Pozbądź się całkowicie od tendencji do depresji nie będzie działać. Jeśli diagnoza zostanie potwierdzona, pacjent zawsze będzie narażony na ryzyko. Korzystne rokowanie jest możliwe dzięki szybkiemu złagodzeniu depresji i właściwej profilaktyki.

Terminowa terapia pozwala na następujące prognozy:

nastąpi znaczna poprawa stanu psycho-emocjonalnego pacjenta;
okresy zaostrzenia depresji zostaną zmniejszone, a okres remisji wzrośnie;
możliwe będzie uniknięcie komplikacji związanych z manifestacją depresji;
objawy zaburzenia psychicznego będą się zmniejszać.

Zapobieganie

Środki profilaktyczne zapobiegające depresji endogennej są zalecane nie tylko u pacjentów z potwierdzoną diagnozą, ale także osoby zagrożone (predyspozycje genetyczne, pewne cechy charakteru, itp.).

Terminowe wyeliminowanie czynników, które mogą wywołać to zaburzenie psychiczne, pomoże wyeliminować komplikacje i poprawić jakość życia.

Środki zapobiegania depresji endogennej obejmują następujące zalecenia: