Somatoformowe dysfunkcje wegetatywne i inne patologie psychogenne

Niektórzy pacjenci skarżą się na różne objawy w postaci bólu, nieregularnego bicia serca i tak dalej.

Podczas ich badania nie wykryto żadnej zmiany organicznej.

W tym przypadku mówimy o zaburzeniach somatycznych, somato-wegetatywnych lub somatycznych.

Co to jest?

Somatoform, somatovegetative, somatyczne zaburzenia należą patologie psychogenne.

Choroby te są rozumiane jako stan pacjenta, w którym rozwija się objawy różnych chorób przy braku rzeczywistego uszkodzenia narządu.

Niektórzy pacjenci wyrażają jednocześnie od 10 do 15 skargpodczas gdy oznaki choroby są nietypowe i wieloformalne.

Jeśli lekarz próbuje wyjaśnić psychogenną naturę swojej choroby, spotyka się z agresją i odrzuceniem ze strony pacjenta. Zwykle patologie somatologiczne występują na tle stanu depresyjnego.

Zazwyczaj pacjenci przechodzą długą i dokładną analizę wszystkich specjalistów, w wyniku czego wykluczono wszelkie choroby. Z CP dotyczy około 1% populacji.

Większość pacjentów to kobiety w wieku 20-45 lat, ze względu na większą mobilność kobiecej psychiki.

Zaburzenia te nie są niebezpieczne dla zdrowia i życia pacjenta, ale znacząco pogarszają jego zdolność do pracy i jakość życiastają się przyczyną konfliktów w pracy i w rodzinie. Tacy pacjenci poświęcają dużo czasu medycznego i tworzą obciążenie pracą placówek medycznych.

Zaburzenia somatoformowe należy odróżnić od zaburzeń psychicznych lub świadomej symulacji choroby.

W pierwszym przypadku występują organiczne uszkodzenia mózgu, w drugim nie występują żadne objawy, osoba po prostu odgrywa rolę w osiągnięciu celu. Kiedy pacjent z zaburzeniami somatycznymi odczuwa prawdziwe objawy choroby.

Klasyfikacja

W medycynie opisano: rodzaje dysfunkcji somatycznych:

1. Zaburzenia hipochondralne.
2. Zaburzenie bólu somatycznego.
3. Zaburzenie somatyzacji.
4. Niezróżnicowany CP.

Zaburzenia hipochondralne inny obsesyjny lęk wobec osoby, która ma nieuleczalną chorobę. Częściej pacjenci "diagnozują" raka, niedokrwienie serca.

W tym przypadku diagnozy ciągle się zmieniają. Pacjenci z depresją, depresją, podwyższonym poziomem lęku.

Tacy ludzie z maniakalnym uporem szukając potwierdzenia swoich obaw, są badane u wszystkich lekarzy, wydają duże pieniądze na diagnostykę.

Zmienia się również nastrój osoby: przygotowuje się na śmierć, a następnie uspokaja i ma nadzieję, że jeszcze trochę przeżyje.

Zaburzenie bólu somatycznego zamanifestował ból innej natury. Różnią się intensywnością i lokalizacją. Jednak inne zaburzenia autonomiczne są nieobecne.

Odmiana tego CP - przewlekłe zaburzenie bólu somatycznego. Pacjent odczuwa ciągły ból, rozdzierający i umiejscowiony w jednym miejscu, zwykle w sercu lub głowie.

Zaburzenie somatyzacji podobne do hipochondrii, ale pacjent ma nadzieję, że jego choroba zostanie "znaleziona" i wyleczona.

Kategorycznie zaprzecza psychogennemu pochodzeniu objawów, konfliktom z lekarzem, popada w depresję.

Somatoformalne dysfunkcje wegetatywne wyrażone w oznakach wegetatywnych: zawroty głowy, omdlenia, kołatanie serca, brak powietrza, ból serca. Lekarze zwykle diagnozują "wegetatywną dystonię naczyniową" lub IRR.

Pacjenci są przekonani, że mają chorobę somatyczną, ale nie ma strachu i przekonania w nieuleczalnej chorobie, jak w przypadku hipochondrii. W końcu pacjent jest pogodzony z faktem, że ma dysfunkcję somatyczną ANS i uczy się z nią żyć.

Dzięki niezróżnicowany CP pacjent ma różne dolegliwości, ale obraz kliniczny nie podlega żadnej z powyższych chorób.

Powody

Lekarze przydzielają trzy grupy przyczyn CP:

• predyspozycje genetyczne;
• przyczyny psychologiczne;
• czynniki organiczne.

Dziedziczność - To genetyczna predyspozycja do depresji, hipochondrii, histerii.

U takich osób układ nerwowy charakteryzuje się niestabilnością, mobilnością i zwiększoną reaktywnością.

Są nieśmiali, niekomunikatywni, szybko zmęczeni. U pacjentów niski próg bólu ujawnił: gdy druga osoba odczuwa napięcie, taki pacjent będzie miał atak bólu.

W grupa przyczyn psychologicznych obejmuje czynniki zewnętrzne, które wpływają na stan psycho-emocjonalny człowieka:

• dziecięca psychiczna trauma;
• konflikty rodzinne;
• zawodowe awarie;
• sytuacje traumatyczne (śmierć bliskiej osoby, utrata pracy, rozwód).

Czynniki organiczne są konsekwencją zaburzeń somatycznych. Na przykład powikłania po ciąży, ciężkie zakażenia, uraz. Zmiany organiczne są już wyleczone, a ból psychiczny utrzymuje się.

Symptomatologia

Charakterystyczne cechy CP to:

1. Wiele objawów różnych chorób, które nie zostały potwierdzone podczas badania.
2. Czas trwania patologii wynosi co najmniej 2 lata.
3. Przewlekły i nawracający przebieg choroby.
4. Podczas stresu emocjonalnego pojawiają się nowe objawy.
5. Ostry okres trwa około sześciu miesięcy, okres remisji - od 9 miesięcy do roku.
6. Zaostrzenie występuje zwykle, gdy zmienia się pogoda, pogarsza sytuację psychiczną.
7. Pacjent zaprzecza jakiejkolwiek próbie przekonania go o braku prawdziwej patologii.

Objawy CP są różne w lokalizacji i intensywności. Mogą być trwałe lub regularnie zmieniane. Często sam pacjent nie może dokładnie określić, co go boli.

Najczęściej pacjenci skarżą się na następujące objawy:

• ból za mostkiem, żołądek, głowa;
• zawroty głowy, nagłe omdlenia;
• ataki paniki;
• brak powietrza;
• kołatanie serca.

Objawom tym towarzyszy zły nastrój, zmęczenie, utrata zainteresowania życiem, lęk, strach, niezadowolenie z ich życia.

Diagnostyka

Diagnoza CP mogą być dostarczane w oparciu o następujące czynniki:

1. Obecność różnych niedokładnych objawów przez 1,5-2 lat w przypadku braku zmian organicznych.
2. Nieufność pacjenta do wszystkich lekarzy, którzy przeszli badanie, niechęć do przestrzegania ich zaleceń.
3. Kategoryczne odrzucenie psychogennej natury patologii.
4. Historia sytuacji psychotraumatycznej.

Do choroby somatoformowe obejmują następujące przypadłości: cardioneurosis, syndrom drażliwego jelita, zespół hiperwentylacji płucnej.

Patologię należy odróżnić od innych poważnych chorób: stwardnienia rozsianego, tocznia rumieniowatego, nadczynności tarczycy. Te choroby somatyczne zaczynają się od nietypowych objawów.

W takim przypadku wymagane są badania krwi na obecność hormonów, czynnika reumatoidalnego itp. odchylenia w składzie krwi nie są obserwowane.

Ponadto, SR nie należy mylić z prawdziwymi chorobami psychicznymi, takimi jak schizofrenia. Wymaga to konsultacji z psychiatrą, przejścia specjalnych testów i badań.

Choroby psychiczne zazwyczaj odróżniają się stałością objawów klinicznych i ich mniejszą liczbą

Leczenie

Terapia dysfunkcji somatoformu obejmuje połączenie leków i środków psychoterapeutycznych.

Terapia farmakologiczna

Leczenie farmakologiczne stosuje się w celu złagodzenia istniejących objawów.

Zalecane są następujące grupy leków:

1. Leki przeciwdepresyjne z rodziny tricyklicznych (Amitryptylina, Clomipramina). Pomagają zmniejszyć lęk, normalizują nastrój.
2. Neuroleptyki (Aminozyna, Iglonil). Zmniejsz przenoszenie impulsów nerwowych do mózgu, co prowadzi do zmniejszenia napięcia i eliminacji objawów wegetatywnych.
3. Pigułki do spania przepisany na bezsenność i silny lęk. Próbują używać preparatów ziołowych (Novopassit, Tenoten, Melaxen, Sonmil), ponieważ syntetyczne środki nasenne (fenazepam) uzależniają i mają wiele skutków ubocznych.

Psychoterapia

Większość pacjentów z zaburzeniami somatycznymi nie wymaga leczenia szpitalnego, oraz może podlegać ambulatoryjnej terapii.

Tylko 30% znajduje się w specjalistycznych klinikach psychiatrycznych: klinikach nerwicowych, oddziałach sanatoryjnych poradni psychiatrycznych.

Wybór metody psychokorekcji zależy od ciężkości objawów i chęci pacjenta do wyzdrowienia. Najbardziej skuteczne techniki:

1. Dynamiczna terapia Obejmuje 3-4 sesje tygodniowo. Pacjent podczas sesji mówi wszystko, co przychodzi mu do głowy. Celem leczenia jest świadomość pacjenta podświadomych doświadczeń.
2. Terapia poznawczo-behawioralna. Lekarz stara się zmienić sposób myślenia i zachowanie pacjenta. Pacjent przy pomocy lekarza odkrywa niszczące myśli, które negatywnie wpływają na jego życie. Następnie pacjent rozwija nowe umiejętności behawioralne, ustala pozytywne postawy.



3. Sesje relaksacyjne. Pacjent uczy się technik relaksacyjnych, które łagodzą napięcie nerwowe i mięśniowe. W rezultacie pacjent ma normalne bicie serca, oddech jest przywracany, objawy bólowe znikają. Osoba staje się bardziej wydajna i odporna na stres.

Dobry wynik prowadzić zajęcia grupowe w celu poprawy umiejętności komunikacyjnych, arteterapii.

Jak walczyć: porady psychologów

Dla pomyślnego leczenia CP ważne jest normalizacja schematu dnia, żywienia i aktywności fizycznej.

Zdrowy sen i umiarkowane ćwiczenia przyczyniają się do przywrócenia równowagi psychicznej. Trzeba się położyć i wstać w tym samym czasie. Chodzenie przed snem ma korzystny wpływ na sen.

Osoba musi nauczyć się nie oszczędzać problemów i doświadczeń w sobie, ale mówić o nich, dzielić się z krewnymi.

Rozpraw się z nagłymi atakami paniki i strachu proste zalecenia pomogą:

1. Nie bój się i postaraj się zrelaksować przy pomocy technik oddechowych: krótkich oddechów i powolnych wydechów.
2. Maksymalnie rozluźnij mięśnie ciała i próbuj odwrócić uwagę od niepokojących myśli, pomyśl o czymś przyjemnym.
3. Po ataku, zapamiętaj wszystkie szczegóły incydentu: co poprzedziło pogorszenie zdrowia, jakie były myśli, kiedy doszło do ataku. Pomoże to uniknąć nawrotu następnym razem.

Prognozy i zapobieganie

Pomimo braku zmian organicznych, CP prowadzi do tragiczne konsekwencje.

Główne komplikacje to niepełnosprawność, załamanie rodziny i przyjaźni.

Ponadto pacjent może się rozwinąć prawdziwa depresja wymagające długotrwałego leczenia w szpitalu.

Leczenie CP jest długie, leki stopniowo znoszą się i pozostawiają tylko sesje psychoterapeutyczne. Z zastrzeżeniem wszystkich zaleceń, prognozy są korzystne.

Jednak pozbycie się choroby niemożliwe bez pragnienia samego pacjenta i wsparcia bliskich. Musi zdawać sobie sprawę z psychogennego źródła dysfunkcji i nie przeszkadzać lekarzom.

Zapobieganie chorobom przenoszonym drogą płciową polega na tworzeniu korzystnej sytuacji psychologicznej w domu i pracy, porzucaniu złych nawyków, uprawianiu sportu i normalizowaniu harmonogramów pracy i odpoczynku. Należy unikać emocjonalnych i fizycznych przepięć i konfliktów.

Zaburzenia somatyczne są znacznie częstsze niż się wydaje. poważny problem dla lekarzy i samego pacjenta.

Nowoczesny rytm życia, stały stres przyczyniają się do wzrostu liczby takich patologii. Możesz pozbyć się problemu dopiero po zrealizowaniu jego psychogenicznej natury.

Zaburzenia somatyczne układu nerwowego: objawy, jak określić? Dowiedz się z tego filmu: