Opis i charakterystyka narcystycznego typu osoby

W psychologii istnieje pojęcie narcystycznego typu osobowości. Narcyz - co to znaczy?

Tak jest kompleks manifestacji umysłowych i cech charakteruktóre definiują ludzkie zachowanie.

Co to jest: definicja

Kim są ludzie - żonkile? Kto jest nazywany narcystycznym narcyzem i co to znaczy?

Narcyz - jest centyorem ego, który rozkoszuje się miłością do swojej osoby.

Ma obsesję na punkcie osobistych zainteresowań i nie zauważa niczego w pobliżu.

W zdrowym sensie Narcyz jest osobą nieustannie podziwiając jego wygląd. Z punktu widzenia psychologii pojęcie to jest szersze. Obejmuje wszystkich ludzi o silnej egocentrycznej postawie, którzy starają się chronić przed wszelką krytyką.

Ta definicja jest pożyczona. z greckiej mitologii. Według legendy, piękny młody człowiek zobaczył swoje odbicie w wodzie i zakochał się w nim. Świadomy beznadziei sytuacji, zmarł na depresję. Kwiat narcyza wyrósł z kropli jego krwi.

Narcyzm jest główną cechą takich osobowości. Są przekonani, że posiadają wyjątkowe dane zewnętrzne, naturalne talenty.

Narcyzm jest integralnym towarzyszem pychy. Duma daje człowiekowi próżność, arogancję, arogancję. Zaczyna pochwalić się swoimi cnotami, z których wiele jest wyimaginowanych.

W naturze i społeczeństwie zawsze jest wspierane pewna równowaga. Każda idealizacja i nadmierność prowadzą do kształtowania negatywnych postaw. Z tego powodu fenomen zdrowej, naturalnej miłości własnej kontrastuje z destrukcyjnym narcyzmem narcyza.

Przyczyny

Jak każdy fenomen mentalny, narcyzm ma określone przyczyny:

Niski poczucie własnej wartości. Każdy, kto ma podobny problem, ma trudności z samoidentyfikacją. To właśnie niemożność zrozumienia siebie i obecne potrzeby prowokują nadmierną koncentrację na własnej osobowości. Kiedy ktoś czegoś nie rozumie, raz po raz powraca do zagadki, aby uzyskać pożądaną odpowiedź. Narcyz nieubłaganie "zagłębia się" w siebie, ponieważ nie odczuwa pełności.
Niewłaściwe wychowanie. Często rodzice, starając się dać swoim dzieciom to, co najlepsze, nieświadomie stymulują rozwój ich negatywnych cech. Typowe błędy - nadmierna opieka, ciągłe pochwały, minimalne wymagania, brak kar za niewłaściwe zachowanie. Wszystko to prowadzi do powstania niewłaściwego systemu wartości dziecka.
Rośnie w atmosferze permisywności, mając pewność swojej wyłączności. Takie postrzeganie rzeczywistości przenosi się na dorosłość.
Uraz psychiczny. Niektóre problemy psychologiczne mogą być podstawą do rozwoju zaburzeń osobowości. Trudne relacje z rodzicami, którym towarzyszy nieporozumienie i upokorzenie w dzieciństwie, mogą być przyczyną rozwoju nadmiernego narcyzmu u osoby dorosłej. Ze względu na sytuację w dzieciństwie, ludzie ci boleśnie reagują na każdą krytykę i nie pozwalają na ingerencję osób postronnych w ich życie.

Psychologia

Dlatego zjawisko mentalne jest bardzo wyraźnie wyrażone zauważ to łatwo.

Ludzie otwarcie demonstrują innym mój narcyzm i odrzucenie jakiejkolwiek krytyki.

Sztucznie stworzona wysoka samoocena, której nie ma brak prawdziwej pewności siebieprzejawia się w aroganckim i obraźliwym stosunku do ludzi wokół nich. Narcyz silnie demonstruje swoją wyższość przy każdej okazji.

Ciągle mówi o sobie, starając się przyciągnąć jak najwięcej uwagi. Co więcej, zgłaszane informacje często nie są prawdziwe lub prezentowane w formie znacznie upiększonej. Nie pozostaje to bez publicznej uwagi, która staje się powodem do kpiny.

Jednostka wierzy w to wszyscy wokół muszą nie tylko słuchać go i wyrażać podziw, ale także pomagać w rozwiązywaniu problemów.

On sam jest pozbawiony współczucia. Jest głęboko obojętny na problemy i interesy innych ludzi.

Brak szacunku dla rozmówców można wyrazić zarówno w obojętności, jak i okrucieństwie. Żonkile często celowo prowokują kłótnie z przeciwnikami, czerpiąc przyjemność z konfliktu.

Brak samokrytyki nie pozwala na trzeźwe podejście do oceny ich wad, co wyklucza manifestację pragnienia samodoskonalenia i pracy nad sobą.

Interesy są wyłącznie własnymi interesami czyni osobę samotną, ponieważ inni nie odczuwają pragnienia komunikowania się z nim.

W rezultacie negatywne cechy są tylko pogarszane, ponieważ rozwój zawsze pojawia się w procesie komunikowania się z innymi ludźmi.

Znaki

Rozpoznajcie złożony narcyz na typowych podstawach:

całkowity brak akceptacji krytyki;
zależność od opinii innych;
narcyzm, duma;
nadmierna zarozumiałość;
potrzeba podziwu;
demonstracyjne zachowanie;
zaufanie do wyższości;
brak współczucia;
ambicja, próżność;
lenistwo

Problemy pojawiają się z powodu sprzeczności, które łamią osobowość. Niższa samoocena łączy się z narcyzmem, który nie pozwala na pracę nad swoimi niedociągnięciami i zyskuje prawdziwą pewność siebie.

Potrzeba podziwu nie jest spełniona, ponieważ niechęć do budowania produktywnych relacji z ludźmi wokół ciebie. Ambicja (wiara w sukces) łączy się z lenistwem.

Żonkile prawie nie zmuszają się do zrobienia czegoś, co nie wzbudzi ich szczerego zainteresowania.

W końcu nie wymaga wysiłku osiągnąć cele.

W psychologii istnieje pojęcie straż graniczna. Jest to osoba, która w wyniku negatywnych sytuacji przeniesionych w przeszłości nie ma odpowiedniej samoidentyfikacji.

Używa niedojrzałych i agresywnych środków ochrony, obawia się samotności i wykazuje słabość. Narcyz i straż graniczna są bardzo podobni, co czasami komplikuje precyzyjną definicję psycho.

Postać patologiczna: objawy i leczenie

Patologiczny narcyzm różni się od standardu tym, że w pierwszym przypadku adekwatność percepcji rzeczywistości pozostaje.

Podczas procesu patologicznego powstaje zaburzenie psychiczne: obraz świata jest zniekształcony, pojawiają się atypowe reakcje. Ludzie demonstrują wspaniałe postrzeganie własnego "ja".

Typowe objawy zaburzeń psychicznych u mężczyzn i kobiet:

zaufanie do ich wielkości i wszechmocy;
obecność ciągłych fantazji o sukcesie;
skrajny stopień pewności siebie;
demonstracja wyższości nad innymi;
egocentryzm;
częste błyski wściekłości, agresja, jeśli potrzeby nie są spełnione;
konflikt;
pogarda dla innych;
niemożność i niechęć do sympatyzowania.

W przypadku podobnych pacjentów problematyczneponieważ kategorycznie nie chcą przyznać, że mają jakiekolwiek problemy.

Tylko systematyczna praca specjalisty w nawiązywaniu relacji zaufania z klientem może prowadzić do uzyskania wymiernych rezultatów.

Ale do tego sam pacjent musi zgoda na leczenieuświadomienie sobie problemu.

Główne wysiłki lekarzy są skierowane na poprawę samooceny, rozwój zdolności do współczucia, rozwój umiejętności akceptowania krytyki. Osoba musi nauczyć się być świadomym siebie jako zwykłej osoby.

Ważne jest, aby porzucić wiarę w ich własną wyłączność, oryginalność.

Leczenie dorosłych żonkili Jest to długi i żmudny proces, który nie zawsze daje oczekiwany efekt. Z tego powodu zaleca się zwracanie uwagi na zapobieganie zaburzeniom psychicznym.

Wykrywanie typowych objawów u dziecka powinno stanowić powód pójścia do specjalisty, ponieważ w młodym wieku znacznie łatwiej jest rozwiązać problem poprzez korygowanie zachowania.

Podstawowe środki terapeutyczne:

joga i medytacja;
terapia gestaltowa;
analiza transakcyjna;
zażywanie leków.

Terapia farmakologiczna stosowany w leczeniu objawowym. Na przykład, aby złagodzić objawy stresu, które mają szkodliwy wpływ na zdrowie.

Teoria Z. Freuda

Freud rozważał narcyzm w kategoriach wyboru przedmiotu aby spotkać się z interesami homoseksualnymi.

Naukowiec odparty od starożytnego greckiego mitu, w którym młody człowiek zakochał się w sobie.

Według Freuda mają tendencję do tego ludzie o podobnym temperamencie znajdź najbardziej podobnego przedstawiciela ta sama płeć. Uprawianie seksu z takim obiektem może zaspokoić istniejącą potrzebę.

Freud wyróżnił się pierwotny i wtórny narcyzm. Pierwsza forma jest naturalną manifestacją zainteresowania dziecka własną osobowością. Dziecko najpierw zna siebie i po pełnym zaspokojeniu tej potrzeby przekazuje swoje zainteresowanie obiektom zewnętrznym.

Drugorzędny proces jest wynikiem regresu rozwoju umysłowego. W obliczu trudności i problemów osoba wyłania się z otaczającej rzeczywistości i ponownie koncentruje się na sobie.

Różnica od psychopaty

Osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości, które wyraża się w agresywnym, wyrafinowanym, amoralnym myśleniu i zachowaniu, są uważane za psychopatów.

Wśród osobowości kryminalnych najwyższy odsetek psychopatów polega na tym, że nieadekwatność i nieprzewidywalność ich działania często prowadzą do naruszenia prawa. W tym samym czasie jest wielu psychopatów wśród przestrzegających prawa obywateli, którzy prowadzą dobrze prosperujący styl życia.

Często osoba ukrywa swoje agresywne skłonności w kontaktach z nieznanymi osobami.

Jego esencja przejawia się dopiero po nawiązaniu bliskich relacji międzyludzkich z obiektem.

Tak więc szanowany specjalista i lojalny przyjaciel może być domowym tyranem, trzymającym żonę i dzieci na dystans.

Do psychopatów często charakteryzuje się cechami narcystycznymi. Łączy te psycho-typy zawyżonego ego, brak zasad moralnych, interes własny, emocjonalną nieczułość. W tym samym czasie psychopaci różnią się od żonkili w następujący sposób:

spokojny stosunek do braku uwagi;
nie potrzeba podziwu;
rozważenie uznania, a nie celu, ale jako sposobu zdobycia władzy;
obojętność wobec opinii innych;
umiejętność dbania o innych w celu manipulowania.

Oni są bardziej rozważny, przebiegły i pomysłowy. Wiedzą, jak fascynować, aby osiągnąć własne interesy.

Jeśli narcyzm rzuca się w oczy natychmiast, to zachowanie może być całkowicie ukryte przed innymi.

Popularne filmy

W kinie nie brakuje postaci z zaburzeniami psychicznymi. Ich żywe obrazy, takie jak publiczność i przynoszą sukces malarskim. Popularne filmy o psychopatach: