Pojęcie komunikacji biznesowej, jej funkcje i cechy

Komunikacja biznesowa jest integralna część życia społecznego jednostki.

Zdolność do prowadzenia oficjalnej rozmowy jest konieczna w profesjonalnych działaniach społecznych.

Koncepcja, istota i specyfika

Czym jest komunikacja biznesowa? Jakie jest jego główne zadanie?

Występuje pomiędzy wspólnym celem i interesami podmiotów w ramach stosunków społeczno-prawnych, gospodarczych.

Dla stron, sama komunikacja nie jest cenna, ale osiągnięcie wspólnych interesów.

Komunikacja biznesowa opiera się na wiedzy, którą mają przeciwnicy. Osiągają wzajemne zrozumienie właśnie dzięki świadomości przedmiotu.

Głównym zadaniem takiej komunikacji - korzystna dla obu stron współpraca, która przynosi skuteczne rezultaty.

Najważniejszą cechą komunikacji biznesowej jest istnienie ram prawnych, do których podmioty się stosują. Idealnym wariantem takich relacji jest współpraca oparta na szacunku i zaufaniu.

Nie mniej ważna funkcja - regulowana. Zasady zależą od stopnia formalności wydarzeń, celów stron, norm zachowania, narodowych osobliwości.

Język biznesowy

Język - oficjalnie biznesowy. Tak jest język funkcjonalnyktóry jest wykorzystywany bezpośrednio w obszarze relacji zawodowych. Jego najważniejsze cechy to:

• oficjalny charakter (używają go aktorzy wykonujący odpowiednie role w oficjalnych sytuacjach);
• kierowanie (jest skierowany do konkretnej osoby, z którą trzeba dojść do porozumienia);
• powtarzalność (dotyczy wszystkich sytuacji jednego typu);
• ograniczenia tematyczne (rozmowa zawsze odbywa się w ramach uprawnień, celów i celów jej uczestników).

Witamy neutralny ton prezentacja pozbawiona nadmiernej emocjonalnej kolorystyki.

Im wyższa dokładność, klarowność prezentacji informacji, tym większe prawdopodobieństwo wiarygodnego postrzegania przez przeciwnika.

Podstawy i zasady

Zasady komunikacji biznesowej w zespole i pomiędzy oficjalnymi partnerami:

1. Kontakt interpersonalny. Mimo szczególnego ukierunkowania tej komunikacji, między przeciwnikami budowane są relacje międzyludzkie. Wyraża się to w naturze rozmowy, w stosunku do siebie nawzajem.
2. Ostrość. Komunikacja nie odbywa się losowo. Jest zawsze wynikiem świadomego działania zmierzającego do osiągnięcia celu.



3. Złożoność. Obejmuje werbalne i niewerbalne aspekty interakcji. Strony nie tylko dostrzegają informacje, ale także analizują zachowanie rozmówcy.
4. Wydajność. W końcu przeciwnicy osiągają pewien rezultat. Dotyczy to nie tylko rozwiązania kwestii oficjalnych, ale także formułowania opinii o sobie nawzajem. Wynik może być dodatni, ujemny.

Funkcje

Trzy kluczowe funkcje:

1. Informacyjny. Rozmówcy zajmują się tworzeniem, gromadzeniem, transmisją, odbieraniem informacji.
2. Regulacyjne. W zależności od postrzegania osobowości partnera i charakteru przepływu rozmowy, następuje wybór modelu zachowania. Stosuje się perswazję, sugestię, naśladownictwo, infekcję.
3. Skutecznie komunikatywny. W wyniku takiej komunikacji ludzie mają możliwość rozwijania swojej osobowości.

   Obraz firmy ulega poprawie, rozwijają się umiejętności skutecznej autoprezentacji.

Rola w działalności zawodowej

Profesjonalna komunikacja jest integralną część działań każdego specjalisty.

Bez względu na charakter pracy, osoba wchodzi w kontakt z podwładnymi, kolegami lub przełożonymi.

Dialog dotyczący zadań zawodowych i celów jest zawsze oficjalny charakter.

Może zdobyć wiele specjalnej wiedzy, którą osoba posiada jedynie w procesie interakcji z bardziej doświadczonymi kolegami.

Menedżerowie za pomocą komunikacji biznesowej organizują pracę zespołu, wpływają, zapewniają wykonanie postawionych zadań.

Klasyfikacja

Najpopularniejszy podział według treści, za pomocą komunikacji.

Pod względem treści:

• materiał (strony wymieniają przedmioty, wyniki działań);
• poznawczy (wymiana wiedzy, doświadczenie);
• motywacyjny (strony dzielą się swoimi celami, celami, motywami);
• aktywność (wymiana umiejętności, umiejętności).

Formy wdrożenia komunikacja biznesowa różni się w wykorzystywanych środkach:

• bezpośredni (przeprowadzane za pomocą naturalnych działań, do których zdolna jest prawie każda osoba: mowa, gesty, mimika);
• pośredniczy (użycie specjalnych narzędzi, narzędzi);
• bezpośredni (interakcje osobiste, podczas których strony postrzegają się nawzajem);
• pośredni (wymiana informacji odbywa się za pośrednictwem pośredników reprezentujących interesy prawdziwych przeciwników).

Formularze i ich cechy językowe

Istnieją następujące formy oficjalnej komunikacji:

1. Korespondencja. Pisemna komunikacja biznesowa jest wykorzystywana we wszystkich organizacjach i instytucjach jako najlepszy sposób interakcji. Wszelkie zamówienia, zamówienia, dekrety, listy biznesowe umożliwiają komunikację bez bezpośredniego kontaktu.
2. Negocjacje. Dyskusja na poziomie oficjalnym wspólnych spraw, która z pozytywnym skutkiem kończy się podpisaniem umów lub umów.
3. Spotkanie. Zespół podejmuje wspólne wysiłki w celu zorganizowania efektywnej pracy instytucji. Podczas spotkań omawia się istniejące problemy, opracowuje dalszy plan działania, definiuje rzeczywiste cele.
4. Wystąpienia publiczne. Jedna osoba przekazuje informacje większości.

   Uprawnienia i kluczowe prawa głosu przysługują osobom, które posiadają wiedzę w omawianej sprawie, menedżerom.

5. Rozmowa. Najczęstszą formą komunikacji biznesowej jest rozmowa. W gruncie rzeczy są to te same negocjacje, ale odbywają się one w nieformalnym formacie i są bardziej dyskretne.

Style i modele

Istnieją trzy style komunikacji biznesowej:

• rytuał (partnerzy starają się utrzymać opinię publiczną na swój temat, potwierdzają swój status);
• manipulacyjny (jeden z partnerów postrzega drugiego jako środek do celu i stara się wpłynąć na niego);
• humanistyczny (partnerstwa oparte są na zasadach zrozumienia, szacunku, empatii).

Podstawowe modele:

1. Spiker. Rozmowa ma wyłącznie charakter informacyjny. Trzyma się z dala i nie dąży do zbliżenia.
2. Bezkontaktowy. Przeciwnik demonstruje własną wyższość, dąży do kierowania i manipulowania. Brak opinii.
3. Różnicowy. Osoba jest nastawiona na komunikowanie się nie ze wszystkimi rozmówcami, ale tylko ze swoją częścią. Przykładowo uwagę zwracają tylko przeciwnicy, którzy popierają wyrażone poglądy.
4. Hiporefleksyjny. Obsesja na punkcie własnej osoby, niechęć do postrzegania partnerów.
5. Hyperreflexive. Niejasność i nadmierna wrażliwość utrudniają dostrzeganie napływających informacji. Świadomość własnych odczuć na temat wrażenia wywieranego przez rozmówców.
6. Brak elastycznej reakcji. Działanie jest realizowane na podstawie wcześniej sporządzonego programu.

   Nie ma możliwości budowania komunikacji sytuacyjno-biznesowej (jest to okazja do przeanalizowania sytuacji i dostosowania się do zmieniających się okoliczności).

7. Autorytarny. Informacje zwrotne są nieobecne z powodu przekonania o jednej osobie w jego niewzruszonej słuszności. Rozmowa opiera się na zasadzie monologu.

Zachowanie ról

Ważną rolę odgrywają osobiste cechy rozmówców.. Pewne siebie, celowe, charyzmatyczne osoby są bardziej skłonne do pomyślnego ukończenia wszelkich relacji biznesowych.

Główne modele RPG:

• podwładny;
• przełożony;
• kolega;
• partner;
• negocjator.

Ważna umiejętność, którą musi posiadać osoba biznesowa - umiejętność przekonywania.

Cały proces perswazji składa się z czterech etapów: informowania, wyjaśniania, dowodzenia i obalania.

Informowanie pozwala ci wytłumaczyć cele i zadania działania, określić jego motywy. Wyjaśnienie może nastąpić na zasadzie instrukcji, narracji i rozumowania.

Etap dowody zawiera listę argumentów i argumentów potwierdzających potrzebę podjęcia działań. Odmowa pozwala kwestionować oryginalną opinię przeciwnika.

Można nauczyć się przekonywać każdego rozmówcę do własnej słuszności, stale doskonaląc swoje umiejętności komunikacji biznesowej w praktyce.

Kultura i etykieta

Etykieta biznesowa nie zbiór wiążących zasad ale jego przestrzeganie pozwala uniknąć sytuacji niezręcznych i osiągnąć maksymalne wyniki w dziedzinie zawodowej.

Kluczowe standardy etyczne komunikacji biznesowej:

• demonstracja szacunku dla pozycji rozmówcy i jego osobowości;
• umiejętność słuchania i słuchania;
• punktualność i zgodność z ustalonym harmonogramem spotkania;
• zgodność z kodeksem ubioru;
• organizacja komfortowych warunków do negocjacji;
• umiejętność prawidłowego wyrażania myśli werbalnie, na papierze, elektronicznie, przez telefon (zwięzłość, słownictwo, brak słów-pasożytów);
• szacunek dla tajemnic handlowych;
• samokontrola (abstrakcja od emocji, kontrola mimiki i gestów);
• ścisłe spełnienie przypisanej roli.

Zasady i taktyka

Sukces komunikacja biznesowa, jej skuteczność zależy od taktyki zachowania.

Początkowo konieczne jest nawiązanie kontaktu z rozmówcą, koncentrując się na jego osobie.

Konieczne jest obserwowanie, analizowanie, wyciąganie wniosków. Zebrane informacje pozwalają poruszać się w tej sytuacji: określa role uczestników, wybiera strategię działania.

Aby osiągnąć ten cel, należy zastosować zasadę przekonywania rozmówcy, realizując powyższą sekwencję kroków.

Po uzyskaniu pożądanego rezultatu możesz brak kontaktu. Odbywa się to za pomocą sygnałów werbalnych (pożegnanie) i niewerbalnych (odwrócenie ciała, odwracanie wzroku, gesty pożegnania).

Organizacja

Proces organizacji komunikacji biznesowej bezpośrednio zależy od wybranej formy komunikacji. Rozmowa może nastąpić spontanicznie lub być zaplanowana. W drugim przypadku odbywa się to w ustalonym czasie w wybranym miejscu.

Komunikacja biznesowa przez telefon występuje w wyniku nawiązania połączenia z partnerem. Jeśli było wstępne porozumienie, musisz zadzwonić w wyznaczonym czasie.

Jeśli nie było takiej zgody, podczas powitania należy wyjaśnić, czy przeciwnik ma wolny czas na rozmowę. Do organizacji korespondencji konieczne jest sporządzenie odpowiedniego dokumentu i przesłanie go do adresata.

Negocjacje, spotkania, publiczne wystąpienia są zazwyczaj zaplanowane z wyprzedzeniem i są zaplanowane na konkretny czas. Ważne jest dbanie o komfort uczestników (dostępność dogodnych miejsc zakwaterowania, wody, ekran do prezentacji itp.).

Stanowiska dla efektywnej komunikacji

Dopuszczalne są następujące pozycje partnerskie zmaksymalizować efektywność komunikacji:

• gotowość do zaangażowania się w dialog;
• pragnienie kompromisu;
• szacunek dla pozycji rozmówcy;
• zainteresowanie tematem;
• obecność określonego celu;
• umiejętność słuchania i postrzegania informacji;
• szacunek dla etyki i kultury komunikacji biznesowej.

Bariery komunikacyjne

Partnerzy do komunikacji biznesowej mogą napotkać bariery psychologiczne, które uniemożliwiają im zapewnienie odpowiedniej wymiany informacji. Główne bariery:

1. Urząd. Każda osoba dzieli wszystkich, z którymi wchodzi w interakcję, na autorytatywny i nieautorytatywny. W rezultacie opinia władzy zawsze wzbudza zaufanie i szacunek, a opinia osoby nieuprawnionej nigdy nie jest brana pod uwagę.
2. Unikaj. Partner stara się uniknąć negatywnych, nieprzyjemnych lub nieinteresujących kontaktów dla niego. Rozmówca musi podjąć wiele wysiłków, aby zwrócić na siebie uwagę i zorganizować skuteczny dialog.
3. Nieporozumienie. Zdarza się fonetyka (odrzucenie dźwięków), semantyczna (błędna interpretacja znaczenia tego, co powiedziano), stylistyka (niemożność postrzegania stylu wypowiedzi), logiczna (niekonsekwencja stylu myślenia).

Przykłady

Związek oznaczający komunikację biznesową:

• nauczyciel i uczeń;
• szef i podwładny;
• pracownicy organizacji;
• partnerzy biznesowi;
• klient i urzędnik;
• klient i wykonawca.

Należy zauważyć, że nie jest to jedyna dostępna forma komunikacji w takich sytuacjach. W wolnym czasie pracownicy organizacji mogą prowadzić rozmowy na tematy osobiste, a partnerzy biznesowi mogą utrzymywać przyjacielskie relacje i spędzać wolny czas razem.

W ten sposób komunikacja biznesowa pozwala swoim uczestnikom współdziałać ze sobą na poziomie oficjalnym. Istnieją różne style, modele, rodzaje i formy takiej komunikacji.

Psychologia i etyka komunikacji biznesowej:

Obejrzyj wideo: Style przywództwa - cechy prawdziwego lidera (Listopad 2024).