Nasi ludzie mają jedną wspólną wadę, przewyższającą wszelkie argumenty zdrowego rozsądku. Jest to wiara w istnienie Dobrego Człowieka. Uczniowie pilnie piszą esej na temat "Jak zostać dobrą osobą". Rodzice traktują to jako przykład dla swojego potomstwa: "dobre dzieci zachowują się przyzwoicie". Przywódcy z wyrzutem mówią swoim podwładnym: "dobrzy pracownicy odchodzą w soboty". Kim jest ten niewidzialny bohater - obraz z radzieckich filmów lub prawdziwy rezydent planety Ziemia?
Jeśli chcesz opisać idealnego bohatera, zbyt często musisz użyć przedrostka "nie": nie obraża, nie zdradza, nie oszukuje. Ale jednocześnie jest miły, wrażliwy, szlachetny i odważny. Chociaż, czekaj, to przecież "syn dziewczyny mojej matki". W końcu urodził się tylko po to, by być lepszym ode mnie. Ale nie, nikt go też nie widział.
Każda osoba ma swoją listę obowiązkowych cech tego superbohatera: jeden przypomina o dumie, poświęceniu, a drugi - o możliwości zapomnienia o swoich interesach dla wspólnego dobra. Ale z jakiegoś powodu wyobraźnia zaczyna rysować obraz przegranego, przegranego, bezforemnego nudziarza, którego wszyscy używają, ale nie szanuje.
Odpowiedź na pytanie "jak być dobrym człowiekiem" - tytaniczna praca i niemożliwe zadanie. Ponieważ tacy ludzie nie żyją, tylko potwierdzają wysoki tytuł "dobra". Bez prawa do popełniania błędów lub złych emocji, takich jak gniew i przygnębienie. Człowiek bez własnych pragnień, ponieważ cała energia idzie na egzekucję innych. Czy on jest szczęśliwy? Prawie.
Dobra osoba w sensie ogólnym jest wygodną osobą. A w kulturze słowiańskiej - po prostu nudna. "Normalny człowiek" cieszy się znacznie większym szacunkiem - z wszystkimi namiętnościami i wstrząsami w życiu. Może być kobieciarzem lub monogamistą, naukowcem lub budowniczym, ale nie łobuzem. Pytanie łatwiej sformułować w tej formie: jak stać się normalną osobą.
Rozmawialiśmy z psychologami na ten temat i doszliśmy do wniosku: w większości przypadków dobra osoba wywołuje uczucie litości, ale nie szacunku. Osiągnięcie ideału jest nie tylko niemożliwe, ale także nudne. Ale możesz nauczyć się być dobrym w stosunku do siebie. Wtedy inni to docenią. Oto kilka punktów, na które nigdy byśmy nie zwrócili uwagi, gdyby nie praktyka w dziedzinie psychologii.
Pozwól sobie na wszystkie uczucia bez dzielenia dobra lub zła
Chętnie wypróbowujemy naszą dumę, zaufanie, ciepło, ale kategorycznie zaprzeczamy stwardnieniu, wstrętowi, złości i wrażliwości. Ponieważ się do tego przyzwyczaili: karą za złe emocje.
Rzemieślnicy, aby stłumić własne uczucia - tych, którzy boją się ich manifestacji. Myślą: "jeśli daję upust swoim uczuciom, to tracę kontrolę nad sobą lub, co gorsza, zranię moich bliskich".
Uczucia nie są wrogami. Są to towarzysze, którzy pomagają zrozumieć szczegóły osobistej historii. Pojawiają się poza naszym pragnieniem. I nie idźcie nigdzie, jeśli nie dają wyjścia. Nierozpoznane uczucia leżą w warstwach ciała podrażnienia, niezadowolenia i bardzo rzeczywistych chorób fizycznych.
Co powinienem zrobić? Zadaj sobie pytanie: co teraz czuję? Zamknij oczy, staraj się jak najlepiej przedstawić swoje uczucia w tej chwili. Nie żałujcie kolorów, opiszcie to w groteskowej formie z przesadą. Chcesz krzyczeć - krzyczeć, płakać - płakać, stać na stole, być dumnym z siebie, że niemożliwe. Próbuj uczuć, takich jak ubrania. Być może nowa sukienka cię zadowoli.
Naucz się odróżniać litość od współczucia
Wielu myli te dwie koncepcje. Litość pozwala patrzeć na osobę. Mówią, że jestem sprytny z wysokości mojego doświadczenia, wiem, jak ciężko jest dla biednych. Uczucie litości dla drugiej osoby pozbawia go wewnętrznego wsparcia, zdolności do samodzielnego radzenia sobie z ich doświadczeniami. Jeszcze gorsza jest miłość z litości lub totalnej użalania się nad sobą. Okazuje się, że to błędne koło: litość - próba wsparcia się - szkoda z powodu braku winy.
Czy zauważyłeś, jak matki pocieszają dzieci?
Niektórzy mówią: "Biedactwo, dlaczego jesteś taki niezręczny ze mną?" Albo "czym jesteś tak niefortunny, że urodziłeś się z nim".
Inni pocieszają ich inaczej: "Rozumiem, że pióro boli, nic, to wkrótce minie" lub "Tak, to boli, ale możesz sobie z tym poradzić."
Poczuj różnicę? W pierwszym przypadku matka rozmawia z dzieckiem, utrzymuje poczucie bezradności i zależności od okoliczności. W rezultacie dziecko dorasta, ale ciągle potrzebuje czyjegoś ramienia. W drugim przypadku matka pokazuje, że rozumie ból dziecka, jest w pobliżu, ale jednocześnie pozwala mu na ponowne przeżycie sytuacji.
Empatia pomaga zaakceptować inną osobę ze wszystkimi swoimi doświadczeniami, które mówią "na równych warunkach". Dzielić ból z innymi, ale nie zanurzać się w nim tak bardzo, że zniszczyłoby to ciebie osobiście. Nie dodawaj do siebie dodatkowego cierpienia, w przeciwnym razie serce po prostu nie wytrzyma.
Co powinienem zrobić? Spróbuj oddzielić współczucie od własnych emocji. Okazuje się daleko od pierwszego razu. Najłatwiej jest mieć współczucie bez słów, ale po prostu empatyzować. To jest najlepsza pomoc przytula. A empatia pomoże nauczyć się współczucia bez cierpienia.
Rozwijaj empatię lub umiejętność empatii bez niszczenia siebie
Empatia to coś więcej niż uczucie. Jest to okazja, aby doświadczyć tych samych uczuć co rozmówca, ale trochę oderwany. Nie zanurzaj się w otchłań i spróbuj przeanalizować sytuację. Schemat jest taki: rozumiesz doświadczenia innych ludzi, jak branie udziału w sobie, ale nie łączysz własnych emocji, ale zdrowy rozsądek. W rezultacie uczucia są jasne i podzielone, ale rozmówca otrzymuje również "widok boczny".
W pełni zanurzone w stanie innego twardego. Raczej trudno jest wydostać się z niego bez straty dla własnej psychiki. Praktykujący psychologowie są biegli w tej nauce, ponieważ za każdym razem nie można przejść przez cierpienie i ból innych ludzi. Ale właśnie dzięki temu klienci przychodzą do psychoterapeuty. Zostawmy to profesjonalistom. Całkiem możliwe jest rozwijanie zainteresowania innymi i dbanie o ich doświadczenia.
Co powinienem zrobić? Opanuj metodę aktywnego słuchania. Wykluczasz moment rywalizacji i egocentryzmu. Ale połóż fundament dla przyjaznych stosunków.
- Zapytaj drugą osobę, jak się czują w tej chwili. Pamiętaj, że nie jesteśmy zainteresowani jego przeszłymi obrazami lub przemyśleniami na ten temat. Polegaj na uczuciach poprzez pytania:
Co Cię najbardziej martwi?
Co czułeś w tej sytuacji?
- Nie przerywaj, nie prześlij się do własnych przykładów, ale poproś o wyjaśnienie:
Powiedziałeś, że jesteś zmiażdżony. Prawidłowo zrozumiałem, że ...?
Wyjaśnijmy: czy czujesz się zawiedziony, kiedy ...?
- Powstrzymaj się od stwierdzeń takich jak:
Wiem, jak się czujesz.
Myślę, że myliłeś się co do swoich uczuć.
Wyniki:
- Emocje i uczucia bez podziału
- Litość i współczucie bez cierpienia
- Empatia jako supersens
Nie uczynią cię dobrym człowiekiem we wszystkich dziedzinach życia. Pomogą uzupełnić listę cech, które uważasz za ważne. W przeciwnym razie w kraju Żywych Ludzi nie może być.
Czy muszę być dobry?
Wyobraź sobie sytuację: leżysz na stole operacyjnym i widzisz, że chirurg zbliża się do ciebie. Ale on mówi "Dobry człowiek" na swojej odznace. Pytasz, czy ma jakieś wykształcenie lub doświadczenie w chirurgii. Na co on odpowiada: "moja matka mówi, że jestem dobry, moi krewni i przyjaciele zgadzają się z tym, czy to nie wystarczy?". Czy myślisz, że chcesz, żeby zaczął cię ciąć? To wszystko.
Smutne, ale fakt życiowy: nie jesteśmy kochani, ponieważ jesteśmy dobrzy lub źli. Jesteśmy kochani za korzyści, które możemy wnieść do innych. Bezwarunkowa miłość ma miejsce u rodziców z dziećmi lub u bliskich krewnych. Wszyscy inni, niestety, czekają, aż skorzystamy.
Każdy ma swoją sekretną i niepraktyczną listę z odpowiedziami na pytanie: jak zostać dobrym człowiekiem. Chociaż wniosek sugeruje sam siebie: dobrym człowiekiem jest ten, kto czuje się dobrze. W międzyczasie możesz powiedzieć sobie: ty, mój chłopcze / dziewczyno, jesteś wyjątkowy ze wszystkimi ich wadami, fałdami po bokach, fobiami i głupimi nawykami. To już nie ma znaczenia. Tylko ty możesz żyć w harmonii z samym sobą.
