Rodzaje emocjonalno-wolicjonalnych procesów i stanów osobowości

Każda osoba nieustannie doświadcza emocji i uczuć.

Innymi słowy, on jest w pewnym stanie emocjonalnym i ma różne procesy emocjonalne.

Najprostsze emocje wrodzony charakter ale człowiek uczy się ich kontrolować w wyniku wykształcenia, nabytych cech wolicjonalnych. Dlatego emocje stają się wyższymi procesami intelektualnymi.

Emocje jako proces mentalny

Emocje - jest to stan jednostki, odzwierciedlający jego stosunek do wydarzeń wokół niego.

Emocje powstają w wyniku bodźców zewnętrznych i wewnętrznych.

Emocje manifestują się w dwóch postaciach: ekspresyjny i imponujący. W pierwszym przypadku chodzi o wyrażenia zewnętrzne: mimikę twarzy, gesty, intonację, mowę.

W drugim - wewnętrznym: oddychanie, ciśnienie, bicie serca. Psychologowie mówią o podwójnej naturze emocji jako procesie mentalnym, czyli o stronie fizjologicznej i psychologicznej.

Autorka modelu procesów emocjonalnych przeciwnika, William James, stworzył swoją teorię, która była podstawą do dalszych badań procesów emocjonalnych i stanów.

Strona emocjonalna ma wielką wartość dla rozwoju człowieka jako osoby. Wewnętrzne doświadczenia pomagają lepiej zrozumieć świat wokół nas, wczuć się w innych ludzi, wyrazić swoje uczucia, nawiązać relacje.

Im bardziej rozwinięty jest przedmiot i im wyżej na drabinie ewolucyjnej, tym bogatsze są jego emocje i tym trudniejsze są procesy emocjonalne.

Pierwsza i elementarna emocja, której doświadcza każda żywa istota satysfakcja z potrzeb fizjologicznych i niezadowolenie z niemożności ich zaspokojenia.

Klasyfikacja

Procesy emocjonalno-mentalne nazywane są procesami, które regulują wewnętrzną działalność człowieka.

Odzwierciedlają znaczenie wydarzeń dla jednostki, regulować jego zachowanie i percepcję.

Procesy te mają składnik psychologiczny i fizjologiczny. Na przykład osoba doświadcza strachu, co oznacza, że sytuacja jest niebezpieczna dla badanego.

W tym samym czasie seria procesy fizjologiczne: uwalniana jest adrenalina, do mięśni napływa krew, wzrasta ciśnienie.

W ten sposób ciało jest przygotowane do uniknięcia niebezpieczeństwa lub przezwyciężenia go.

Co dotyczy ich? Najbardziej poprawna, przyjęta przez psychologię krajową, jest następująca klasyfikacja procesów emocjonalnych:

Affect. Proces krótkotrwały, wyraźne ostre objawy motoryczne i zmiany w ciele. Dotknięte są gwałtowne, gwałtowne, emocjonalne procesy.
Emocje. Mniej intensywny i dłuższy niż afekt. Odzwierciedla wartość sytuacji podmiotu, a nie stosunek do konkretnego obiektu. Na przykład stan alarmowy.
Uczucie. Trwa nawet dłużej niż emocje, odzwierciedla stosunek osoby do określonego przedmiotu. Na przykład uczucie miłości lub wrogości. Uczucia są najbardziej trwałymi i trwałymi procesami emocjonalnymi.
Nastrój. Ten proces jest dość długi, ale mało intensywny. Na przykład uczucie samotności, nudy.

Widoki

Procesy emocjonalne można podzielić na następujące typy:

Emocjonalne (afekt, emocje, uczucie). Są odzwierciedleniem stosunku jednostki do środowiska zewnętrznego i własnych doświadczeń.
Cognitive (percepcja, pamięć, wyobraźnia, myślenie, sensacja, mowa). Przyczyniają się do pozyskiwania, ochrony i odtwarzania informacji otrzymywanych z zewnątrz. Dzięki nim uczestnik może zaplanować swoje działania z wyprzedzeniem, obliczyć przebieg zdarzeń i wynik, zarządzać nimi.
Willful (definicja celu, walka motywacyjna, poszukiwanie i podejmowanie decyzji). Procesy emocjonalno-wolicjonalne w psychologii odzwierciedlają zdolność jednostki do stawiania oporu i pokonywania przeszkód.
Bez woli niemożliwe jest osiągnięcie celów, planowanie pracy itp. Procesy te są ściśle związane z poznawczymi i emocjonalnymi.
Tak więc z pomocą intelektu człowiek uruchamia wolę, nasyca ją emocjami i prowadzi ją za pomocą wyobraźni.

Przyczyny

Procesy emocjonalne nie powstają same. Są one wynikiem zewnętrznych bodźców lub procesów zachodzących wewnątrz ciała. U ludzi emocje manifestują się z następujących powodów:

Zdolność wrodzona reagować na niektóre czynniki, to znaczy bodźce bezwarunkowe.
Pewne czynniki stał się znaczący dla jednostki, więc mają zdolność wywoływania emocji.
Sytuacje i czynniki drażniące sprzeczne z nabytym doświadczeniem, prowokują zatem początek procesu emocjonalnego. W zależności od zdobytego doświadczenia proces emocjonalny może być pozytywnie zabarwiony lub negatywnie zabarwiony.

Z punktu widzenia fizjologii proces emocjonalny jest wynikiem pewnych czynności w układzie nerwowym. Niektóre emocje powstają podczas stymulacji neuronów, inne - ze stałym stanem neuronów.

Również emocje są spowodowane przez indywidualne procesy wewnętrzne osoba:

pamięć;
przez wyobraźnię;
myślenie;
impulsy nerwowe z ludzkiej aktywności ruchowej;
aktywność gruczołów dokrewnych.

Ochrona psychologiczna

Ochrona psychologiczna - Są to głęboko zakorzenione procesy zachodzące na poziomie nieświadomości, mające na celu redukcję negatywnych emocji.

Cel ochrony - zmniejszenie wewnętrznego konfliktu między nieświadomością (wrodzona) a nabytą (wymagania sytuacji zewnętrznej).

Jeśli konflikt ten zostanie osłabiony, osoba może przystosować się do istniejących okoliczności, czuć się i zachowywać w bardziej zrównoważony sposób.

Mechanizmy ochronne są podzielone na dwa typy:

prymitywny. Osoba po prostu stara się zapobiec wejściu negatywnej sytuacji do świadomości;
bardziej dojrzały. Sytuacja jest dozwolona, ale zniekształcona.

Główne rodzaje ochrony psychologicznej:

Odmowa. W oparciu o zasadę: "Jeśli nie przyjmuję tego, to nie istnieje". To zaprzeczenie jest pierwszą reakcją na śmierć bliskiej osoby. Czasami odmowa przynosi pozytywny efekt. Na przykład osoba jest śmiertelnie chora, ale jej nie rozpoznaje i nadal jest leczona.
Ale w większości przypadków zaprzeczanie jest destrukcyjne. Tak więc uzależniony od alkoholu lub narkotyków zaprzecza ich uzależnieniu.
Przemieszczenie. Osoba uderza nieprzyjemne chwile ze świadomości. Zdarzenie, które było początkiem depresji, może zostać wyparte. Osoba może również przekreślić swoje myśli i pragnienia, które nie spełniają standardów zachowań społecznych. Niemożliwe jest całkowite wyeliminowanie czegoś z psyche, ostatecznie objawi się w postaci emocji, koszmarów sennych, nieodpowiednich reakcji.

Substytucja. Jest to przeniesienie negatywnych emocji na inny kanał, ich przeniesienie na inne obiekty. Na przykład po pracy ktoś krzyczy na członków rodziny, ponieważ miał ciężki dzień. Facet po konflikcie z dziewczyną łamie telefon, bije worek treningowy.
Racjonalizacja. Związane z pragnieniem usprawiedliwienia swoich uczuć i działań. Na przykład, zdrada ukochanej osoby jest uzasadniona brakiem uwagi, niechęcią do komunikowania się - negatywnymi cechami przeciwnika, chociaż nie jest to prawdą. Racjonalizacja jest głównym mechanizmem samoobrony, który często prowadzi do samooszustwa.
Dyskredytacja. Możesz zdyskredytować cel, a także inną osobę. W pierwszym przypadku mechanizm "jeśli nie mogę go zdobyć, jest zły". W drugim negatywne cechy przypisuje się innej osobie. Na przykład: "On zrobiłby to samo."
Projekcja. To, że ich negatywne cechy są rzutowane na inną osobę. Na przykład osoba jest podatna na ciągłe kłamstwa, ale obwinia za to innych. Początkowo projekcja kładzie się w dzieciństwie, kiedy dziecko nie oddziela się od innych.
W bardziej dorosłym wieku tacy ludzie często zajmują pozycję ofiary, obwiniając każdego za swoje niepowodzenia, ale nie za siebie.
Somatizacja. Osoba udaje chorego, aby osiągnąć swój cel. Najprostszy przykład: dziecko nie chce iść do szkoły i symuluje atak kolki jelitowej.

Reaktywacja. Manifestowane w przeciwnej reakcji. Osobowość ukrywa prawdziwe motywy ich zachowania. Tak nieodwzajemniona miłość przeradza się w nienawiść do przedmiotu uczuć, zazdrosna osoba flirtuje i łasi się przed tym, kto zazdrości, chociaż nienawidzi tej osoby w swoim sercu.
Regresja. Wróć na niższy poziom rozwoju. Często objawia się w dzieciach, które zostały odstawione od rodziców. Przestają chodzić, rozmawiać, mają moczenie.
Izolacja. Osobowość zaczyna omawiać traumatyczną sytuację z dystansem, jakby to się nie stało.
Intelektualizacja. Pragnienie uniknięcia nieprzyjemnych doświadczeń poprzez intelektualną analizę sytuacji.
Osoba wygląda na zimną i obojętną, jakby to, co się wydarzyło, nie dotyczyło go.
Kompensacja. Osoba stara się pozbyć negatywnych cech z powodu rozwoju innych.
Bierny lub jawny protest. Osoba nie chce się komunikować z innymi, nie odpowiada na ich prośby. Często objawia się u młodzieży.
Identyfikacja. Charakterystyczne dla nastolatków, którzy identyfikują się ze swoimi idolami i starają się zachowywać jak oni. Ponadto niektórzy stawiają się na miejscu innego, uzasadniając swoje zachowanie ("syndrom sztokholmski").

Samoograniczenie. Wyraża się to w unikaniu ponownego spotkania z sytuacją, która powoduje nieprzyjemne emocje. Tak więc osoba, która przeżyła bolesny rozdział, uniknie bliskiego kontaktu z płcią przeciwną.
Anuluj działanie. Wyraża się to w komisjach aktów, które unieważniają poprzedni akt negatywny. Na przykład osoba prosi o przebaczenie, a tym samym pozbywa się poczucia winy.

Teoria Wygotskiego

Słynny psycholog L.Sygotski rozwinął teorię synteza procesów intelektualnych i emocjonalnych. Różnią się tylko tym, że dana osoba nie może kontrolować niższych procesów intelektualnych, a wyższe mogą być regulowane przez wolę.

To zarządzanie jest promowane przez wyższe funkcje umysłowe, które powinny być rozwijane od wczesnego dzieciństwa. Ważną rolę w rozwoju wyższych funkcji odgrywa otoczenie społeczne.

To ona decyduje o rozwoju ludzkości na wszystkich etapach wieku. Zanim dziecko się otworzy "Strefa rozwoju proksymalnego"to jest te zadania, z którymi radzi sobie tylko dzięki pomocy dorosłych.