Psychologia

Definicja i przykłady zasady determinizmu w psychologii

W psychologii istnieje specjalne podejście, zwane zasadą determinizmu.

Ta pozycja naukowa pozwoliła na opracowanie całego zestawu ćwiczeń.

Definicje

Jaka jest zasada determinizmu w psychologii? Zasada naukowa oparte na wielu pojęciach na którym naukowcy działają.

Determinizm w psychologii

Przydziel trzy kluczowe zasady metodologiczne psychologia: determinizm, systemowy i rozwojowy.

Zasady spójności i rozwoju są jednoznaczne dla zrozumienia.

Pod systematyczny rozumie się, że istnieją powiązania między różnymi przejawami psyche i pod rozwój - zmiana etapów, rodzaje procesów.

Pojęcie determinizm nie takie proste. Jest to uznanie bezpośredniego związku między zjawiskami i czynnikami je generującymi.

Oznacza to, że podczas badania dowolnego zjawiska mentalnego konieczne jest przeanalizowanie warunków jego występowania. Tylko w tym przypadku możemy mówić o stworzeniu pełnego obrazu teraźniejszości. Nie wszyscy naukowcy zgadzają się z tą opinią.

Deterministyczne podejście

Jest to podejście naukowe, zgodnie z którym wszystkie występują procesy nie są przypadkowe, ale mają określoną przyczynę.

Determinizm uważa przyczynowość za całość okoliczności, która determinuje wszystkie procesy. Jednocześnie uznaje się, że nie jest możliwe wyjaśnienie wszystkich zjawisk przez samą przyczynowość.

Inne formy determinizmu, które są kluczowe:

  • systemowy - poszczególne elementy systemu zależą od charakterystyki całości;
  • informacje zwrotne - konsekwencje mają bezpośredni wpływ na przyczynę, która je spowodowała;
  • statystyczny - te same przyczyny mogą prowadzić do różnych konsekwencji, podlegających statystycznej prawidłowości;
  • cel - zadanie to określa wynik, jaki należy osiągnąć w trakcie działania;
  • samostanowienie - wykazanie umiejętności kierowania się i zarządzania swoimi działaniami zgodnie z istniejącymi potrzebami.

Określanie zachowań

Co oznacza określenie zachowania? Ludzkie zachowanie jest określone nie tylko jego indywidualne cechy charakteru i sytuacja, w którym funkcjonuje, ale także przez specyfikę otaczającego go środowiska społecznego.

Najbliższe otoczenie (rodzina, przyjaciele, znajomi) wpływa na kształtowanie systemu wartości i postaw.

Właśnie w procesie socjalizacji dziecka w rodzinie iw społeczeństwie nabywa standardy moralne i etyczne, rozumie zasady zachowania. Jego cechy osobiste są uzupełniane informacjami pochodzącymi z zewnątrz.

Oprócz bezpośredniego otoczenia (mikrośrodowiska), społeczeństwo jako całość również wpływa na ludzi (środowisko makro). Procesy polityczne, ekonomiczne, społeczno-kulturowe i historyczne tworzą normy społeczne, reguły zachowań, typowe procesy i zjawiska.

Prowadzi to do tego, że w danym społeczeństwie rozwijają się pewne behawioralne stereotypy, nawykowe postawy i opinie.

Aby stać się pełnoprawnym obywatelem i osiągnąć dobrobyt społeczny, konieczne jest przestrzeganie tych stereotypów i zasad.

Determinizm kulturowy bierze się z faktu, że wszystkie ludzkie zachowania są wyjaśnione wyłącznie z powodów społeczno-kulturowych. To poziom kultury danej osoby decyduje o jego reakcjach emocjonalnych, zachowaniu itp.

Tak więc, wewnętrznie, "ja" pod wpływem życia w społeczeństwie jest uzupełnione i przekształcone w "obraz I". Pod wewnętrznym "ja" rozumiem cały zestaw indywidualnych cech osobowości - temperament, charakter, wartości, idee o sobie i świecie.

Ale dość często człowiek w procesie swojego życia społecznego napotyka na zjawiska, które są sprzeczne z jego wewnętrzną osobowością.

W tym przypadku "obraz I" wychodzi na wierzch - to zachowanie społeczne, które osoba demonstruje. w celu efektywnej interakcji z innymi.

Oznacza to, że mówi i robi dokładnie to, czego się od niego oczekuje od członków swojej grupy społecznej. Nawet jeśli jest to sprzeczne z jego wewnętrzną pozycją.

Determinizm i wolność zachowania są możliwe tylko wtedy, gdy dana osoba jest w stanie dostosować się do wymagań środowiska i zaakceptować wszystkie istniejące przepisy bez wewnętrznego dyskomfortu.

Determinanty rozwoju psychicznego

Badanie problemu rozwoju umysłowego człowieka implikuje analizę trzech głównych czynników:

  1. Biologiczne. Jest to kluczowy czynnik wpływający na przebieg procesów psychicznych u każdego człowieka. To właściwości ustanowione przez naturę stają się podstawą dalszego rozwoju psychiki. Wpływ czynnika biologicznego przejawia się w następujących aspektach: dziedziczności, cechach wrodzonych, poziomie dojrzałości układu nerwowego. Dziedziczność to zbiór cech przekazywanych dziecku przez jego rodziców. Wrodzone cechy są oznakami nieodłącznymi dla danego organizmu w zależności od przebiegu rozwoju prenatalnego, procesu porodu. Rozwój układu nerwowego zależy od wzrostu i tworzenia połączeń między komórkami nerwowymi.
  2. Społeczny. Zestaw warunków zewnętrznych, które otaczają jednostkę w jego środowisku społecznym. Pod wpływem tych warunków panuje proces socjalizacji, który ma pierwszorzędne znaczenie.

    W wyniku socjalizacji rozwijają się wszystkie kluczowe umiejętności, wśród których rozwój mowy ma ogromne znaczenie.

    Równolegle z socjalizacją rozwija się także indywidualizacja - oddzielenie się od społeczeństwa, świadomość własnej wyłączności.

  3. Aktywność osobowości. W wyniku pełnoprawnego rozwoju umysłowego jednostki rozwija się umiejętność prowadzenia celowej aktywności. Działalność ta przejawia się w budowaniu komunikacji z innymi członkami społeczeństwa, w dołączaniu do grup społecznych, w zdobywaniu wykształcenia, opanowywaniu umiejętności zawodowych itp. Gdy człowiek dorasta, jego rozwój umysłowy nieustannie osiąga nowe poziomy. Z komplikowaniem świadomości jest wzbogacenie aktywności. Aktywność pozytywna pozwala towarzysko w społeczeństwie: zajmować określoną pozycję, budować osobiste relacje, tworzyć krąg przyjaciół itp.

Determinista - kto to jest?

Determinists - Są to zwolennicy odpowiedniego nauczania.

Zwolennicy tego naukowego podejścia mówią o braku wolności wyboru.

Wszystkie nasze działania są określone przez motywy, które leżą u podstaw przyczynowości zjawisk.

Przyczyny te mogą być spowodowane okolicznościami zewnętrznymi lub cechami wewnętrznymi danej osoby.

Każdy akt osoby zależy nie od jego konkretnego wyboru, ale od tego jaki motyw ma na niego największy wpływ w obecnym czasie.

Co do zasady, determiniści w życiu praktycznym nie kierują się swoją teorią w czystej postaci. We współczesnych warunkach społecznych nie jest możliwe pełne funkcjonowanie, pełna apatia i brak inicjatywy.

Ale ludzie z powodzeniem stosują zasady podejścia, gdy konieczne staje się uzasadnienie własnego zachowania. W tym przypadku negatywne działania tłumaczy się wpływem środowiska, biologicznymi cechami psychiki, negatywnym wpływem środowiska itp.

Teoria - krótko

Podstawą podejścia psychologicznego jest teoria filozoficzna, według której istnieje uniwersalny związek i współzależność między zjawiskami otaczającej rzeczywistości.

Pierwsze aspekty determinizmu zostały już sformułowane starożytni greccy materialiści - atomiści.

Następnie zasada została uznana przez przedstawicieli klasycznej szkoły filozofii.

W XVII wieku determinuje się przyczynowość wszystkich zjawisk w społeczeństwie. Wraz z rozwojem nauki przychodzi zrozumienie tego każde wydarzenie lub zjawisko jest regularnością z jakichkolwiek powodów.

Obecnie teoria jest aktywnie wykorzystywana do wyjaśniania rozwoju i funkcjonowania różnych zjawisk.

W nauki społeczne podejście pozwala analizować wzorce rozwoju społecznego, stopień wpływu norm społecznych i zasad na zachowanie człowieka.

W nauki specjalne zasada służy do oznaczania trwałych wiązań w różnych procesach, mechanizmach, równaniach itp. Oznacza to, że procesy lub mechanizmy, które nadają się do ściśle jednoznacznego opisu i prognozy, są deterministyczne.

Obecność aspektu prawdopodobieństwa, zmienności, niestabilności wskazuje na działanie przeciwnej zasady - indeterminizm (brak wzorców i zależności w naturze, w społeczeństwie).

Zasada

Problem determinizmu zajmuje ważne miejsce w nauce psychologicznej, ponieważ bezpośrednio wpływa na kwestie woli, wolności wyboru i odpowiedzialności za swoje przeznaczenie.

Samostanowienie - to zdolność osoby do wyboru i posiadania własnej opinii. Ta umiejętność odróżnia ludzi od innych żywych istot.

Złożoność i paradoks tego zagadnienia często prowadzi do tego, że wielu naukowców odchodzi od indeterminizmu.

Wśród rosyjskich i zagranicznych naukowców są jednak przedstawiciele ściśle deterministycznego podejścia, które uzasadniają znaczenie tej doktryny.

Autorzy

Wybitny psycholog i filozof S.L. Rubinstein opracowali podejście do aktywności w psychologii oparte na ogólnej filozoficznej zasadzie: wpływ przyczyn zewnętrznych poprzez warunki wewnętrzne.

Tak więc, według naukowca, aktywność mózgu jednostki rozwija się pod wpływem zewnętrznych warunków środowiskowych. W wyniku relacji międzyludzkiej ze światem zewnętrznym następuje tworzenie się układu nerwowego.

L.S. Wygotski argumentował, że istnieje pewność procesów umysłowych opartych na przyczynowości. Nic nie może się zdarzyć przypadkowo, bez powodu. Tak więc manifestacja ludzkiej woli opiera się na zasadach prawa i konieczności.

Według K. Höferkażde zdarzenie powstaje w oparciu o poprzednie zjawiska i warunki, prawa natury.

Determinizm przejawia się nie tylko w naszym rozumieniu nauki i zjawisk obiektywnych, ale także w formowaniu idei dotyczących życia: wolności wyboru, manifestacji woli.

Przykłady

Najlepszym przykładem determinizmu z naukowego punktu widzenia jest połączenie praw mechaniki i światowej przepastnościzaprojektowany przez Newtona. Możesz zastosować te prawa na planecie Ziemia.

Jeśli nasza planeta zostanie uruchomiona z określonego miejsca z określoną prędkością, możemy przewidzieć jej lokalizację w każdym punkcie czasowym w przyszłości.

Kolejny przykład działania zasady psychologicznej często można zaobserwować w życiu codziennym. Dziecko, które spędza dużo czasu na nauce i stale podnosząc poziom swojej wiedzy, zawsze uczy się dobrych ocen.

Leniwy, który nie chce angażować się w samorozwój, okazuje się przegranym. Widoczna przyczynowość zjawisk jest oczywista: opanował wiedzę, otrzymał dobrą ocenę, nie opanował wiedzy, otrzymał zły znak.

Jawne oddziaływanie czynników determinujących widać na przykładzie wychowania dzieci w pieczy zastępczej oraz w instytucjach rządowych.

Często dzieci z tej samej rodziny, które początkowo mają te same biologiczne aspekty rozwoju (geny rodzicielskie, warunki ciąży itp.), Są pod wpływem różnych czynników społecznych.

Jedno dziecko wychowuje się w sierocińcu, a drugie zajmuje rodzina od najmłodszych lat.

W rezultacie warunki socjalizacji mogą doprowadzić do powstania dwóch osób o zupełnie odmiennych postawach społecznych, wartościach życiowych i cechach mentalnych.

Tak więc obowiązuje zasada determinizmu ważna filozoficzna i psychologiczna koncepcja. Wzorce przyczynowe można znaleźć we wszystkich aspektach życia społecznego i nauki.

Wolna wola i determinizm:

Obejrzyj wideo: Co to znaczy, że człowiek jest wolny? Między determinizmem, przeznaczeniem a przypadkiem (Może 2024).