Społeczeństwo ma ogromny wpływ na kształtowanie osobowości. Każda osoba pod wieloma względami określa, w jaki sposób będzie myślał, co da pierwszeństwo, jak zbuduje swoje życie.
Więc jak cywilizacja ludzka aktywnie się rozwijapoglądy społeczeństwa na pewne wydarzenia i zjawiska mogą się znacznie zmienić w ciągu kilku dekad.
Normy społeczne są również dostosowywane, tylko niektóre instalacje pozostają praktycznie niezmienione: nie zabijaj, nie kradnij i tym podobne. Konsekwencje naruszenia norm społecznych zależy od ciężkości przestępstwa.
Czym są normy społeczne?
Normy społeczne - takie są zasady postępowania ukształtowane w procesie rozwoju społeczeństwa ludzkiego.
Umożliwiają one osobom i grupom ludzi lepszą interakcję ze sobą, zapewniają bezpieczeństwo i wygodę, zmniejszają liczbę konfliktów.
Niektóre normy społeczne nieakceptowane przez różne grupy społeczne, krytykowane (i może być sensowne), ale większość reguł jest ogólnie akceptowana.
Każdy kraj ma swoje własne normy społeczne. W krajach rozwiniętych różnice są niezwykle subtelne i zwykle wiążą się z zasadami etykiety i różnicami w interpretacji określonych działań i ruchów.
Na przykład figa w Brazylii jest gestem pozytywnym, który służy do życzyć powodzenia i chronić go przed złym okiem. Ale jeśli pokazujesz ten gest w Turcji, możesz wpaść w kłopoty: jest to oznaką agresji i chamstwa, równoważnej demonstracji środkowego palca.
Jeśli porównaj normy krajów rozwiniętych i słabszychróżnice będą niezwykle istotne: to samo zjawisko w jednym kraju może być normą, w drugim - pozorna sprawa, która jest przyczyną kary śmierci.
Różnice w podejściu do jednej lub drugiej normy społecznej można prześledzić na wszystkich poziomach, nawet w bardzo małych społecznościach.
Na przykład członkowie jednej rodziny bardzo skrupulatnie przestrzegają etykiety, a członkowie innej starają się trzymać jej tylko wtedy, gdy kiedy jest to naprawdę konieczne. W każdej grupie społecznej istnieje zestaw norm, zasad, wyraźnie zaznaczonych lub dość niejasnych.
W tym samym czasie jest wielu, którzy otwarcie naruszają normy zachowań, które zostały ustanowione w społeczeństwie z różnych powodów.
Reakcja innych (w tym działania struktur władzy) zależy od wagi przestępstwa. Nie każde lekceważenie norm społecznych jest przestępstwem.
Na przykład, jeśli osoba, będąc w grupie nieznanych ludzi, postanawia ścisnąć paluszkiem torebkę z herbatą, będzie to naruszenie norm społecznych, w szczególności etykiety, ale nikt nie zadzwoni na policję, chyba że ludzie będą się z tego śmiać lub komentować negatywnie.
Normami społecznymi są postawy religijne, obrzędy, tradycje i prawa danego kraju (regionu, państwa) oraz stereotypy, moralność i nawyki.
Przyczyny naruszenia
Główne powody naruszenia norm społecznych:
- Chęć zysku. Ta korzyść może być dowolna: zdobywanie finansów, kosztowności, lepsze miejsce, położenie kogoś, przyjemność z morderstwa, gwałt i tak dalej. Zasadniczo rozsądnie jest mówić o korzyściach, gdy naruszane są globalne normy społeczne, które są zawarte w kodeksie karnym.
- Prowokacja; nieporozumienie z ustalonymi regułami. Różne grupy ludzi, organizacje prowadzą prowokacyjne działania, które bezpośrednio lub pośrednio naruszają ustanowione reguły społeczne. Na przykład działalność grupy Pussy Riot, która wielokrotnie stała się przyczyną ogromnej publicznej reakcji (zarówno negatywnej, jak i pozytywnej, ale w większości negatywnej w Rosji), można przypisać temu punktowi. Wegańscy aktywiści wielokrotnie przeprowadzali i nadal prowadzą określone działania powodujące mieszane reakcje.
- Zaspokojenie podstawowych potrzeb. Osoba, której podstawowe potrzeby nie zostały zaspokojone przez długi czas, nie jest w stanie zachowywać się poprawnie. Na przykład przedłużający się głód wpływa negatywnie na zdrowie psychiczne ludzi, a nawet umiarkowane, ale regularne niedożywienie może prowadzić do popełniania przestępstw różnego rodzaju. Bardzo głodna osoba może nawet zdecydować się na popełnienie przestępstwa, jeśli pomoże to wyeliminować głód. Jednak klauzula ta nie ma zastosowania do potrzeb seksualnych.
- Niestabilność psycho-emocjonalna, choroba psychiczna. Choroby psychiczne, szczególnie ciężkie, takie jak schizofrenia, negatywnie wpływają na zachowanie danej osoby, przestają być w pełni świadome swoich działań, mogą być niewystarczające, agresywne.
Ludzie po ciężkich zaburzeniach psychiczno-emocjonalnych są również w stanie zachowywać się inaczej niż jest to zwyczajowe w społeczeństwie.
- Upośledzenie umysłowe, skutki organicznego uszkodzenia mózgu. W ciężkich postaciach oligofrenii osoba nie jest w stanie zdać sobie sprawy z wagi przestrzegania norm społecznych, a nawet mechanicznie zapamiętywać podstawowe zasady zachowań, często nie może. Jedyną rzeczą, która ekscytuje takich oligofrenów, jest zaspokojenie ich własnych podstawowych potrzeb.
- Normy religii i ideologii nie łączą się z normami społeczeństwa. Na przykład niektóre sekty religijne i radykalne organizacje religijne, które istnieją w krajach rozwiniętych, mają zasady, które różnią się znacznie od zasad przyjętych w głównej części społeczeństwa. Ich wyznawcy mogą wykazywać niewystarczającą agresję, przeprowadzać rytualne ofiary, zabijać tych, którzy zgodnie z religijnymi ideami nie zasługują na życie. Współczesna historia zna przypadki, w których osoby z padaczką lub chorobą psychiczną miały obsesję na punkcie diabła i nieadekwatne rytuały "wygnania", niekiedy kończące się śmiercią "obsesji".
- Będąc w środowisku, którego normy różnią się znacznie od tych, do których dana osoba jest używana. Prosty przykład: przybycie osoby w kraju innym niż ten, w którym mieszka. Jeśli nie przestudiował dokładnie tradycji i zasad przyjętych w społeczeństwie, prawdopodobieństwo, że może zrobić coś złego, jest wysokie. Ponadto pozycja ta obejmuje sytuacje, w których dana osoba była od dawna odcięta od głównej części społeczeństwa (więźniowie, uprowadzenia, niewolnictwo, choroba psychiczna, dobrowolna izolacja społeczna - odosobnienie, hikikomori) lub początkowo nie otrzymała informacji o tym, jak się zachować (dzieci Mowgli, dzieci z dysfunkcyjnych rodzin, częściowo - dzieci ze szkół z internatem, ponieważ wiele rzeczy wspólnych dla dzieci w domu jest dla nich czymś bardzo odległym).
- Kreatywna samorealizacja. Kreatywni ludzie przez cały czas deptali normy przyjęte w społeczeństwie. Sztuka współczesna prawie przestała istnieć. Na przykład występy niektórych artystów wyróżniają się niezwykłością, a czasem wręcz szokują, wychodząc poza ramy norm społecznych.
Ludzie, którzy mają znaczące zaakcentowanie charakteru, mogą również podporządkować się określonym normom społecznym.
Teoria anomii
Teoria anomii jest ściśle związana z tematem łamania norm społecznych. Pojęcie zostało wprowadzone Emile Durkheim, francuski socjolog, który próbował wyjaśnić przyczyny zachowań dewiacyjnych.
Anomie - stan, w którym społeczeństwo doświadcza drastycznych i radykalnych zmian, które znacząco wpływają na normy, tradycje i zasady, które istniały wcześniej.
Ludzie, którzy odczuwali komunię z jedną lub drugą grupą ze względu na stare standardy, tracą to poczucie. Normy społeczne praktycznie przestają być mechanizmem kontrolującym zachowanie, ponieważ nie mają odpowiedniej wydajności.
Wszystko to prowadzi do wzrostu liczby osób, których zachowanie dotyczy dewiant. Najbardziej destrukcyjne z tych warunków dotykają młodych ludzi.
O anomie w tym filmie:
Zjawiska społeczno-psychologiczne
Psychologowie społeczni aktywnie się uczą jak społeczeństwo wpływa na ludzi i jak jednostki pracują w grupach, w jaki sposób podejmowane są decyzje.
W trakcie ich działania odkryto różne zjawiska społeczne: wzorce zachowań i myślenia, obserwowane w pewnych warunkach u ludzi w grupach społecznych.
Główne zjawiska społeczno-psychologiczne:
- Zgodność. Jest to dostosowanie własnej opinii do opinii innych osób, nawet w tych przypadkach, gdy przyjęte stanowisko jest obiektywnie nieprawdziwe. Jako przykład często cytowany jest eksperyment z piramidami: biały i czarny, który jest przeprowadzany w grupie. Szef z kolei pyta każdego uczestnika, jaki kolor ma piramida. Przed eksperymentem omawia główną część uczestników: powinni oni odpowiedzieć jako pierwsi i powiedzieć, że obie piramidy są białe. Pozostaje tylko jeden uczestnik, który nie wie o umowie. Odpowiada na koniec, po tym, jak słyszy, że wszyscy uczestnicy mówili, że piramidy są białe.
Większość ludzi w takich eksperymentach również odpowiedziała, że piramidy były białe, dostosowując się do tych wokół nich, mimo że byli świadomi nielogiczności tego, co się dzieje.
- Faworyzowanie. Zjawisko, w którym osoba stawia członków grupy, której część sam uważa za siebie, jest wyższe niż wszystkie inne osoby, przystępujące do systemu jako "przyjaciel czy wróg", a nie obiektywne dane na temat wartości opinii i działań tej lub innej osoby. Na przykład osoba religijna, która zajmuje wiodącą pozycję w firmie, wybierając potencjalnych kandydatów na dowolne stanowisko, wybierze raczej osobę, która będzie wyznawać tę samą religię, co on, ponieważ uważa go za "swojego". Ponadto, w niektórych przypadkach ludzie mogą nawet uniknąć bliskiego kontaktu z "obcymi", uważając ich za wrogów.
- Deindywidualizacja. Kiedy ktoś jest w tłumie, traci poczucie indywidualności, przestaje właściwie kontrolować siebie i zaczyna zachowywać się jak ludzie wokół niego, popełnia nawet bezprawne działania. Jest to tak zwany "efekt tłumu". Im więcej ludzi w tłumie, tym bardziej wyraźne zjawisko.
- Myślenie ogrupplenie. W procesie komunikacji z innymi członkami osoby wchodzące w skład grup społecznych stopniowo przyjmują idee i postawy charakterystyczne dla ich głównej roli. Utrudnia to członkom grupy ocenę różnych sytuacji i podejmowanie właściwych decyzji. Na przykład, jeśli kilka osób w grupie jest pewnych skuteczności jednej konkretnej metody pracy i nieefektywności innych osób i regularnie o tym rozmawia, prawdopodobnie ich poglądy będą się rozlewać z czasem.
- Społeczne lenistwo. Dowcipy o pracy zespołowej, które często można znaleźć w Internecie, dotyczą właśnie lenistwa społecznego. Jeśli kilka osób pracuje razem, każdy z nich wkłada mniej wysiłku, niż gdyby pracował sam. Jeśli w zespole znajduje się odpowiedzialna osoba, główna część pracy może zostać rzucona na niego.
Ale to nie działa w sytuacjach, gdy ostateczny cel jest niezwykle ważny dla każdego uczestnika.
- Ułatwienia społeczne. Kiedy człowiek jest otoczony przez ludzi, jego zachowanie zmienia się: staje się bardziej aktywny, stara się szybciej odpowiedzieć. Ale ta zwiększona aktywność jest dobra tylko w sytuacjach, w których problem jest po prostu rozwiązany. Trudne zadania, w tym związane z konfliktami, rozwiązywane są wolniej, a błędy częściej.
Desocializacja i resocjalizacja: pojęcie i cechy
Desocialization - częściowa lub całkowita utrata doświadczenia społecznego, która była obecna wcześniej i pozwoliła na funkcjonowanie na odpowiednim poziomie w społeczeństwie.
Desocializowana osoba trudno jest przystosować się do społeczeństwa, jego norm, czuje się zagubiony, a nawet zdolny do popełnienia bezprawnych czynów.
Sytuacjew którym ludzie często są zdesocjowani:
- uwięzienie;
- życie w psycho-neurologicznej szkole z internatem;
- leczenie w szpitalu psychiatrycznym;
- dostanie się do obozu koncentracyjnego;
- udział w działaniach wojennych, praca w niektórych strukturach władzy;
- długa choroba;
- odejście na urlop macierzyński (młoda matka jest odcięta od społeczeństwa przez długi czas, a to może wystarczyć do rozwoju łagodnego lub bardziej dotkliwego stopnia desocjalizacji);
- wakacje.
Często ludzie, którzy mają wyraźny stopień de-socjalizacji, nie mogą w pełni odzyskać utraconych umiejętności, pomimo ich najlepszych starań.
Resocjalizacja - Adaptacja osoby do życia w społeczeństwie.
Resocjalizacja więźniów - Jedno z głównych zadań każdej instytucji korekcyjnej. Jest to długi proces, który trwa przez cały okres uwięzienia iw rezultacie umożliwia więźniom angażowanie się w życie publiczne po zwolnieniu, aby szybko przywrócić utracone umiejętności.
Jeśli resocjalizacja została przeprowadzona na odpowiednim poziomie, prawdopodobieństwo, że dana osoba zdecyduje się ponownie popełnić przestępstwo, byłoby znacznie zmniejszone, ponieważ czułby się na swoim miejscu.
Do uprościć proces resocjalizacji, w więzieniach pozwalają komunikować się z krewnymi i innymi bliskimi osobami, wykluczyć kary, w których więzień pozbawiony jest możliwości spotkania z bliskimi krewnymi, dać skazanym możliwość studiowania, doskonalenia umiejętności lub specjalizacji.
Aspołeczność: podstawowe definicje
Do aspołeczny obejmują działania i zachowania, które nie są zgodne z zasadami przyjętymi w społeczeństwie, ignorują moralność, moralność.
Również aspołeczność - Jest to brak wyraźnej chęci jednostki do komunikowania się z ludźmi i uczestniczenia w życiu publicznym, chęci zrobienia czegoś sam. Z tego powodu introwertycy, fobie społeczne, hikikomori są tradycyjnie określani jako osoby aspołeczne.
Ale nie powinno to być uważane za coś negatywnego: aspołeczność jest inna, a fakt, że dana osoba woli własne społeczeństwo, a może i społeczeństwo niewielkiej liczby bliskich, nie powinno być powodem negatywnego stosunku do niego.
Również elementy antyspołeczne uważany za bezdomnego, osoby uprawiające prostytucję, narkomanów, alkoholików, żebraków i inne osoby należące do niższej warstwy społecznej. Według społeczeństwa prowadzą antyspołeczny styl życia: naruszać normy społeczne, sprzeciwiać się moralności.
Zachowania aspołeczne są charakterystyczne dla osób z chorobą psychiczną, w szczególności dla schizofreników i osób z zaburzeniami schizotypowymi. Osoby z depresją mogą również być aspołeczne.
Aspołeczności nie należy mylić z aspołeczny - celowe zaprzeczanie normom zachowań, które istnieją w społeczeństwie, negatywnemu nastawieniu do nich, chęci zachowania się odmiennie od społeczeństwa.
Ludzie o zachowaniach antyspołecznych celowo dopuszczają się nielegalnych działań, które ignorują normy moralne ze świadomością tego, co robią.
Na przykład zachowania aspołeczne obejmują kradzież, agresywność, która prowadzi do walk, gwałtu, ignorowania obowiązków służbowych, do zwykłych kar pracy bez ważnego powodu.
Istnieje zaburzenie, które jest ściśle związane z tematem aspołecznym i aspołecznym: aspołeczne zaburzenie osobowościktóry ma wiele innych nazw, takich jak psychopatia aspołeczna, heboidalna psychopatia.
Najbardziej znana nazwa tego zaburzenia socjopatia.
Przy takim odrzuceniu dana osoba podejmuje działania aspołeczne, nie przestrzega norm społecznych, jest agresywna, impulsywna, drażliwa, praktycznie niezdolna do odczuwania uczucia dla jakiegokolwiek człowieka.
Socjopaci nie czują się winni, więc bezcelowe jest ich karać. Pierwsze oznaki socjopatii obserwuje się w dzieciństwie i okresie dojrzewania.
Nasilenie tendencji socjopatycznych jest różne u każdego socjopatycznego.: Wielu socjopatów jest w stanie funkcjonować na odpowiednim poziomie w społeczeństwie i nie popełnia bezprawnych czynów, ograniczając się do relatywnie niewielkich naruszeń zasad społecznych (absencja w pracy, agresywna jazda samochodem itp.).
Normy społeczne - naturalna część każdego społeczeństwa, zmienna w niektórych obszarach i prawie statyczna w innych. Pomimo tego, że krytykuje się każdą normę, przepisy publiczne są raczej zjawiskiem korzystnym, pozwalającym na uproszczenie relacji międzyludzkich, zwiększenie bezpieczeństwa i osiągnięcie stabilności.
