Rodzaje i oznaki osłabionej ludzkiej świadomości

Świadomość jest integralna część pojęcia "osobowości".

Pozwala to w pełni analizować informacje pochodzące ze świata zewnętrznego, porównywać je z istniejącą wiedzą i doświadczeniem, wyciągać wnioski, wykorzystywać zdolności poznawcze, rozumieć, co dzieje się w tym samym czasie lub innym, i czuć się sobą.

Do główne typy zaburzenia świadomości obejmują oszołomienie, śpiączkę, osłupienie, delirium, jednoiroidy, amenię.

Rozszczepienie

Dzielenie świadomości - definicja, która ma wiele różnych interpretacji i jest różnie stosowana przez różnych autorów.

Ale tak czy inaczej, rozszczepienie oznacza stan, w którym oddziela się świadomość jednostki, zmienia się postrzeganie rzeczywistości, a poczucie "ja" jest w pewnym stopniu zatracane.

Podstawowe interpretacje definicji:

1. Schizofrenia. Sama nazwa tej choroby psychicznej jest tłumaczona jako "rozszczepienie myślenia", "rozszczepienie umysłu" od starożytnej Grecji.

   Dlatego czasami tę frazę można znaleźć w tematach schizofrenii, używanej jako synonim. Może również opisywać niektóre objawy schizofreniczne.

2. Zaburzenia psychiczneobserwowane w wielu chorobach psychicznych i somatycznych, takich jak demencja. To pomieszanie myślenia, schizofazji, pragnienie ciągłego wytwarzania złudnych powiedzeń, które wydają się głęboko cierpliwe. Jednak w tym kontekście definicja jest używana stosunkowo rzadko.
3. Dysocjacyjne zaburzenie tożsamościktóre większość ludzi zna jako "rozszczepioną osobowość". Jest to choroba psychiczna, w której osobowość osoby wydaje się dzielić na dwie lub więcej części, a każdy z tych fragmentów zaczyna wykazywać własną osobowość, często z indywidualnymi nawykami, zainteresowaniami, światopoglądem, który okresowo zyskuje możliwość wyrażania siebie.

We współczesnej psychologii najczęściej występuje termin "dzielenie świadomości" dotyczy szczególnie dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości: złożona, kontrowersyjna choroba psychiczna.

Wielokrotnie zdarzały się przypadki, kiedy przestępcy, próbując uniknąć kary, zaczęli mówić o tym, że to nie oni popełnili zbrodnię, ale ich inna zła osoba (lub osoby).

Zakłócenie

Upośledzenie świadomości - zespół zaburzeń o różnej etiologii i symptomatologii, w których występują odchylenia funkcji będących podstawą świadomości.

Mogą rozwijać się w tle zaburzenia psychiczne, organiczne uszkodzenia mózgu (w tym urazów pourazowych, powikłań chorób zakaźnych, skutków zatrucia związanymi z chorobami nerek, wątroby), zatrucia przewlekłych i ostrych toksycznych substancji.

Zaburzenia świadomości można podzielić, w zależności od nasilenia, na:

• płuca;
• umiarkowany;
• ciężki.

Wszystkie zaburzenia świadomości niezwykle heterogenicznydlatego trudno je porównać.

Niektóre naruszenia łatwo mijają, czasem nawet bez użycia narkotyków i pomocy pracowników służby zdrowia.

Ale od innych, takich jak otępienie, śpiączka, nie można usunąć osoby we wszystkich przypadkach. Zawsze to wskazują pacjent jest w ciężkim stanie i może umrzeć.

Samoświadomość - Jeden z kluczowych elementów świadomości, pozwalający człowiekowi poczuć jego ciało, uświadomić sobie własną osobowość, poczuć jego integralność, przeanalizować własne działania, doświadczenia, zrozumieć, kim jest, czego chce, o czym marzy.

W związku z tym zaburzenia samoświadomości naruszają te funkcje. Człowiek może czuć, że jego ciało lub osobowość nie należą do niego, że są mu obce, tracą zdolność dostrzegania ciała i jego sygnałów, a nawet odczuwania, że ​​staje się czymś innym.

Mogą również rozwijać się na tle chorób psychicznych lub somatycznych.

Przyczyny rozwoju

Najczęściej obserwuje się ciężkie zaburzenia świadomości. z organicznym uszkodzeniem mózgu. Główne przyczyny uszkodzeń organicznych:

1. Udar mózgu i inne patologie naczyniowe. Zaburzenia świadomości można zaobserwować zarówno z niedokrwieniem (rozwijającym się z powodu zakrzepu okluzyjnego w naczyniu i zablokowanym dostępem krwi), jak i krwotocznym (rozległy krwotok mózgowy z powodu pęknięcia tętnicy, na przykład z powodu tętniaka). Przewlekłe choroby układu sercowo-naczyniowego, takie jak nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, mogą również z czasem wywoływać zaburzenia świadomości.
2. Urazy głowy Im poważniejsze urazowe uszkodzenie, tym większe są szanse, że dana osoba odczuje zaburzenie świadomości.
3. Nowotwory w tkance mózgowej. Mogą być łagodne lub złośliwe. W takim przypadku ciężkie upośledzenie świadomości może być wywołane przez łagodny nowotwór, jeśli jest duży i powiększa się. Oprócz zaburzonej świadomości pacjenci mogą odczuwać zaburzenia funkcji poznawczych, bóle głowy.
4. Uszkodzenia związane z aktywnością drobnoustrojów chorobotwórczych. Mogą rozwijać się na tle wielu chorób zakaźnych, szczególnie jeśli dana osoba ma osłabiony układ odpornościowy. Najczęściej zaburzona świadomość wiąże się z działaniem zapalenia opon mózgowych i zapalenia mózgu. Dorośli z silnym układem immunologicznym rzadko cierpią na zapalenie opon mózgowych, choroba ta jest najczęściej obserwowana u małych dzieci (odporność dzieci jest niedoskonała).

   Ci, którzy regularnie odwiedzają siedliska zakaźnych kleszczy, ważne jest, aby zaszczepić się w czasie i przestrzegać zasad ochrony.

5. Ostre lub przewlekłe zatrucie. Toksyny to często alkohol, który przez długi czas był spożywany w dużych ilościach, metanol (w samoprzylepnych napojach alkoholowych), nisko-jakościowe środki odurzające, toksyczne substancje, które można napotkać w produkcji (rtęć, chlor, amoniak, fluor, arsen wodór, itp.).



6. Choroby neurodegeneracyjne: Zespół Alzheimera, choroba Picka. Najczęściej rozwijają się w wieku starszym i starczym. Istnieją jednak choroby, które występują u młodych ludzi, takich jak choroba Huntingtona.

Zaburzenia świadomości są również powszechne w niektórych chorobach i stanach patologicznych psychiki, takich jak schizofrenia, afekt, zespół maniakalny, psychoza i niektóre rodzaje depresji.

Brak snu (systematyczny brak snu lub całkowity brak snu) może prowadzić do rozwoju zaburzeń świadomości.

Rodzaje i objawy zaburzeń

Najniebezpieczniejszym i najcięższym upośledzeniem świadomości jest śpiączka - stan stanowiący zagrożenie dla życia ludzkiego, które może zakończyć się śmiercią.

Główne objawy śpiączki:

• brak oznak świadomości;
• reakcje odruchowe są nieobecne lub są bardzo słabe;
• patologiczne zmiany w charakterze ruchów oddechowych;
• szybkie lub wolne bicie serca;
• odchylenia w procesach termoregulacji.

Odmiany śpiączki, istnieje ogromna ilość, w zależności od przyczyn. Najbardziej znanymi typami śpiączki są:

• dokrewny;
• mózgowy;
• hipoglikemiczny;
• cukrzycowy;
• toksyczne.

Istnieją następujące etapy śpiączki:

1. Prekoma. Świadomość zdezorientowana, pacjent jest oszołomiony, zahamowany, senny.

   Czasami jednak przedczołom towarzyszy pobudzenie emocjonalne i motoryczne, można zaobserwować złudzenia i halucynacje.

   Koordynacja jest upośledzona, utrzymują się reakcje odruchowe.

2. I stopień. Pacjent jest wyraźnie oszołomiony, reaguje powoli na bodźce (nawet na ból), może wykonywać proste czynności na żądanie, pić płyny i posiekane pożywienie, zmieniać pozycję leżąc w łóżku, ale problematyczne jest werbalne współdziałanie z nim. Jego mięśnie są napięte. Wiele refleksów jest zaburzonych.
3. II stopień. Pacjent jest odurzony, bardzo słabo reaguje na ból, upośledzenie oddychania (sporadyczne oddychanie, stridor lub inne rodzaje patologii układu oddechowego), obserwuje się odruchy patologiczne, jedynie odruchy gardłowe i rogówki pozostają niezmienione.
4. III stopień. Pacjent nie reaguje na ból, obserwuje się hipotonię mięśniową, obniża się temperaturę ciała, źrenice nie reagują na światło, obniża się ciśnienie krwi, ruchy oddechowe są nierównomierne.
5. IV stopień. Nie ma odruchów, źrenica jest bardzo rozdęta, ciśnienie krwi jest bardzo niskie. Prawie zawsze śmiertelnie.

Inne zaburzenia świadomości:

1. Utrata przytomności Może wystąpić nawet u zdrowych ludzi (na przykład z powodu ciężkiej duszności).
2. Oszałamiająca. Podczas ogłuszania wzrasta senność, pacjent źle reaguje na bodźce zewnętrzne, źle zorientowany w przestrzeni, trudno mu odpowiedzieć na pytania. Są dwa stopnie oszałamiania: umiarkowany i głęboki.
3. Sopor Pacjent nie odpowiada na pytania, nie spełnia wymagań, nie ma reakcji na otaczające zjawiska, mięśnie są w hipotonii, głębokie odruchy są uciskane.
4. Mutryzm akinetyczny. Stan, w którym pacjent, mając możliwości aktywności fizycznej, nie porusza się, nie mówi. Rzadko obserwowane.
5. Obudź śpiączkę. Kontakt z pacjentem jest niemożliwy, nie ma reakcji psycho-emocjonalnych, ale jego oczy są otwarte, on się porusza.
6. Stan wegetatywny. Niektóre odruchy pozostają, ale aktywność umysłowa jest nieobecna.

   Im dłużej dana osoba jest w tym stanie, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że się obudzi i będzie w stanie wyzdrowieć.

Istnieją również zaburzenia świadomości często związane z chorobą psychiczną (Można je jednak zaobserwować z odchyleniami o charakterze somatycznym). Należą do nich:

1. Zespół katatoniczny. Głównym objawem katatonii jest obecność zaburzeń ruchowych, przejawiających się w postaci podniecenia katatonicznego (pacjent mówi powiedzenia patos, śmieje się bez powodu, może być niebezpieczny) lub katatoniczne otępienie (pacjent nie mówi, nie porusza się, jego mięśnie są napięte).



2. Oszołomienie zmierzchu. Nagle zaczyna się i kończy nagle. Może towarzyszyć uczucie lęku, niepokoju, gniewu. Objawy zależą od choroby, z którą związany jest stan.
3. Zespół Oneiroid. Pacjent zaczyna oglądać fantastyczne obrazy utkane z rzeczywistością. Można go łączyć z katatonią.
4. Delirium. Warunek ten charakteryzuje się obecnością halucynacji, złudzeń, pacjenci mogą wykazywać agresję wobec siebie i otoczenia. Często obserwowane z powodu toksycznych substancji.
5. Zespół Amentala. Myślenie i mowa są niespójne, aktywność motoryczna jest niesystematyczna, zauważalna jest dezorientacja, pojawienie się halucynacji i urojeń.

Diagnostyka

Cechy diagnozy zależą od ogólnego stanu pacjenta. Najczęstsze rozpoznanie zaburzeń świadomości psychiatrzy i neurolodzy.

Można przydzielić następujące elementy ankiety:

• sprawdzanie odruchów i reakcji na bodźce zewnętrzne;
• elektroencefalogram;
• obrazowanie obliczeniowe i rezonans magnetyczny;
• konsultacje ze specjalistą (neurologiem, psychiatrą).

Oczywiście, metody diagnozowania śpiączki znacznie różnią się od diagnozy, na przykład delirium.

Jeśli zakłócenia świadomości są powiązane z jakimikolwiek patologia somatyczna, podejmuje się środki diagnostyczne w celu ustalenia stanu pacjenta.

Leczenie

Metody leczenia zależą od tego, z jaką chorobą rozwinęło się zaburzenie i z jakim jest on spokrewniony.

Obecni lekarze, którzy nadzorowali proces diagnostyczny, decydują optymalna taktyka leczenia w każdym pojedynczym przypadku.

Leczenie zaburzeń psychicznych związanych z zaburzeniami psychicznymi odbywa się w szpitalu psychiatrycznym pod nadzorem psychiatrów, którzy wybierają odpowiednią terapię lekową.

Można przypisać leki przeciwpsychotyczne, uspokajające, leki z grupy benzondiazepin (na przykład Diazepam często stosowane w leczeniu oszołomienia zmierzchu).

Jeśli zaburzenia są związane z zaburzeniami somatycznymi, terapia ma na celu normalizację stanu pacjenta i jest przeprowadzana zgodnie z normami leczenia jednego lub drugiego stanu patologicznego.

Jeśli to konieczne, pacjent zostaje umieszczony szpital lub reanimacja, wykonaj czynności resuscytacyjne, połącz się z aparatem, który wspiera jego oddychanie i krążenie krwi.

Prognoza zależy od nasilenia patologii, które wywołały zaburzenie, dostępność jakości i terminową opiekę medyczną.

Pojęcie świadomości i jej pogwałcenia, stopień naruszenia i pierwsza pomoc:

Obejrzyj wideo: Sepsa czym jest? Jak się objawia? (Może 2024).