Termin "wypalenie emocjonalne" w 1974 r. Został wprowadzony przez Herberta Freudenberga. Psycholog zjednoczył pod tym pojęciem obojętny stosunek do pracy, negatywny stosunek do partnerów i współpracowników, "profesjonalnego" Samoyeda, poczucie, że wyniki wykonanej pracy nie są wystarczająco dobrej jakości. W niektórych krajach zespół wyczerpania emocjonalnego jest uważany za chorobę. Ma fazę rozwoju i leczenia.
Co to jest wypalenie emocjonalne
Wypalenie emocjonalne jest mechanizmem ochronnym, który wyraża się w częściowym lub całkowitym tłumieniu emocji w odpowiedzi na skutki traumatyczne. Osobie powierza się wiele spraw, zmartwień, obowiązków. W trakcie badań 88% respondentów przyznało, że niezwykle trudno jest im znaleźć równowagę między pracą a życiem osobistym. Brak równowagi powoduje stres, niepokój, apatię. Zmęczenie emocjonalne przekształca się w fizyczne.
Najczęściej występuje emocjonalne wypalenie nauczycieli, lekarzy, pracowników pracujących w organizacjach non-profit, to jest osób wykonujących zawody wymagające wysokiego zwrotu.
Przyczyny wewnętrznego wyczerpania mogą być:
- brak komunikacji między zainwestowanymi siłami a wynikiem pracy;
- ograniczony czas, aby osiągnąć twoje cele;
- niezdolność do kontrolowania emocji;
- duże obciążenia i poważna odpowiedzialność;
- niski poziom umiejętności komunikacyjnych i tolerancji na stres.
Fazy i objawy emocjonalnego wyczerpania
V.V. Bojko, po przeanalizowaniu syndromu wypalenia, zaproponował takie fazy jego rozwoju.
Napięcie
Jest to pierwsza faza, która uruchamia mechanizm emocjonalnego wyczerpania. Wyraża się to w takich objawach:
- Przeżywanie traumatycznych okoliczności. Człowiek zdaje sobie sprawę, że jego praca nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Rosnące napięcie, rozpacz. Nie znalezienie rozwiązania prowadzi do efektu wypalenia.
- Niezadowolenie. Niepowodzenia sprawiają, że człowiek czuje się niezadowolony z siebie, rano nie chcesz wstać z powodu zrozumienia, że musisz spędzić cały dzień na nielubianej pracy. Mechanizm "przeniesienia" jest wyzwalany, gdy energia, która musi być skierowana do świata zewnętrznego, jest wydawana na tortury własne.
- Osaczony. Jest całkowita bezradność. Osoba poddaje się i przestaje nawet próbować coś zmienić. Ma poczucie braku zasobów, pełne emocjonalnego, intelektualnego wyczerpania.
- Przygnębiony. Jest w nim rozczarowanie, jak u profesjonalisty. Czasami nie mają własnych umiejętności, ale miejsce pracy budzi niepokój. Na przykład osoba rozumie, że jego zdolności są wysokie, ale nie może ich zrealizować na danym stanowisku i nie otrzymuje podwyżki.
Opór
Nie zawsze tę fazę można rozróżnić jako osobną. Odporność na stres może wystąpić na samym początku powstawania wyczerpania. Ciało próbuje poradzić sobie ze stresem, aby osiągnąć komfort, proces ten nie zawsze kończy się sukcesem, dlatego możliwe są następujące zjawiska:
- Selektywna reakcja. Człowiek zatrzymuje się, aby zobaczyć różnicę między "oszczędzaniem" emocji i niedostateczną reakcją selektywną. W pierwszym przypadku wszystko jest dobrze, w komunikacji biznesowej, zbyt silna reakcja emocjonalna nie jest mile widziany, przyjazny uśmiech, uścisk dłoni, lekkie pukanie w ramię i spokojna mowa jest wystarczająca. Reakcja na bodźce musi być również spokojna, niezawierająca szorstkości. W drugim przypadku zasada "chcę zareagować - nie chcę reagować". Przykładem jest niegościnna sprzedawczyni. Kupujący uśmiecha się, wita, zachowuje się grzecznie, aw odpowiedzi otrzymuje kamienną twarz, przesadną suchość. Wydaje się, że nie jest to nieuprzejme, ale tak nadmierne i przedwczesne oszczędzanie emocji jest postrzegane jako brak szacunku.
- Dezorientacja emocjonalna i moralna. Najczęściej manifestował się w grupie "reżysera-niewolnika". Zdenerwowany emocjonalnie szef ma myśli "dlaczego mam współczuć komuś, to jest praca, bo nie ma wakacji", "jeśli za każdym razem wypiszesz nagrody, podwładni usiądą na twojej szyi". Sytuacja jest szczególnie zaostrzona, jeśli objaw ten objawia się w pracownikach socjalnych, lekarzach i nauczycielach, wówczas pomieszanie moralności może przeszkodzić im w pozostaniu profesjonalistami. Zaczynają dzielić ludzi na dobro i zło, są pierwszymi, którzy udzielają pomocy, a po drugie - go pozbawiają.
- Przenoszenie oszczędności emocji na sfery osobistey Problemy zawodowe zaczynają wpływać na prywatność. Zmęczony rozmową i rozwiązywaniem trudnych sytuacji w pracy, osoba odmawia kontaktu z rodziną, przyjaciółmi, zamyka się, mruczy na bliskich.
- Ograniczenie obowiązków zawodowych. Osoba stara się ułatwić mu pracę, aby uwolnić się od niektórych obowiązków Pozostawia bez uwagi podwładnych.
Brak energii i osłabienie układu nerwowego
Wypalenie zamienia się w nawykowy sposób życia danej osoby. Trudno sobie wyobrazić, że kiedyś był inny, wydaje się, że nie jest już możliwe przywrócenie poziomu energii.
- Deficyt emocjonalny. Człowiek ma poczucie, że nie jest w stanie pomóc swoim podopiecznym. Nie może współczuć, empatyzować, stawia się w miejscu podporządkowanej lub innej osoby. Pojawia się uraza, niegrzeczność, komunikacja staje się trudna, złośliwa, łatwo ulega irytacji, opuszcza siebie. Osoba może czuć, że przed tym wszystkim nie było, a pojawienie się tych cech zaburza i pogarsza sytuację.
- Odłączenie emocjonalne. Osoba wyraźnie dzieli pracę i życie osobiste. W sferze zawodowej całkowicie odrzuca emocje, podczas gdy w pozostałej części w pełni je wykorzystuje. Rezultatem takiego zachowania może być psychiczna trauma dla podopiecznych, którzy są zdenerwowani, że szef nie zwraca na nie wystarczającej uwagi, aw niektórych przypadkach jest wyzywająco usunięty. Stopniowo depersonalizacja zaczyna "poprawiać" system wartości osobistych. Jego najwcześniejsze przejawy wyrażane są jako zmęczenie ludzi. Zawodowiec stara się unikać kontaktu. W bardziej zaawansowanych przypadkach można usłyszeć od niego zwroty "Nienawidzę moich kolegów", "głupi klienci są zmęczeni, strzelałem do nich" itp. Ten stan graniczy z psychopatią.
- Zaburzenia psychowegetatywne i psychosomatyczne. Wyczerpanie emocjonalne nie zawsze zmienia ludzkie wartości. Może wpływać na to inaczej - z powodu zmian somatycznych. Na przykład, na myśl o oddziale, osoba wywiera presję lub zaostrza chroniczną chorobę, od zrozumienia, że trzeba iść do pracy, powstaje ciężka depresja.
Zespół wypalenia zawodowego: leczenie
W przypadku zaobserwowania wypalenia emocjonalnego leczenie powinno być kompleksowe. Pomóż 10 prostych wskazówek.
1. Medytacja
Główną esencją tej techniki jest pozostawanie w ciszy, wyłączanie mózgu. Najlepiej jest znaleźć naprawdę spokojne miejsce, ale ponieważ zawsze jest coś na drodze (sąsiedzi, dźwięki z ulicy itp.), Można włączyć kojącą muzykę. Pożądane jest, aby nie wywoływał żadnych żywych emocji, piosenka związana z pierwszą miłością lub bolesnym rozstaniem nie zadziała. Medytacja powinna być opanowana, aby nauczyć się odrzucać negatyw, oczyścić umysł.
2. Ruch
Wewnętrzne wyczerpanie czasami fizycznie powala. Zamiast tego lepiej się ruszać, nie ważne jak. Możesz skakać, machać rękami, tańczyć, nawet jeśli nie ma na to talentu. Dziesięciominutowe ćwiczenia poranne przydadzą się.
3. Odmowa kofeiny
Jeśli obecne jest napięcie nerwowe, lepiej nie uzupełniać go "pogodą kofeiny". Filiżankę mocnej arabiki należy zastąpić herbatą ziołową. Jeśli nie możesz obudzić się rano bez kawy, powinieneś przekształcić ją w rytuał, ciesząc się aromatem i smakiem. Nie pij w pośpiechu.
4. Świadome żywienie
Powinieneś odmówić jedzenia w biegu, zamiast tego musisz przeznaczyć czas na jedzenie i tylko na nim, stawiając smartfon, laptop. Możesz zwrócić uwagę na wygląd jedzenia, wtedy proces będzie bardziej świadomy. Dieta powinna być uzupełniona świeżymi owocami i warzywami.
5. Minimum 8 godzin snu
Bardzo ważne jest, aby mieć wystarczająco dużo snu. Naukowcy odkryli, że organizm potrzebuje 8 godzin prawidłowego snu do normalnego funkcjonowania. Przydatne będzie ustalenie konkretnego harmonogramu, a nie pójście spać, kiedy zechce. Ci szczęśliwi, którzy mogą sobie pozwolić na sen w ciągu dnia, mogą dać mu 30-60 minut. To pomoże odzyskać siły.
6. Higiena osobista
Emocjonalne wyczerpanie prowadzi do tego, że dana osoba traci chęć dbania o siebie. Relaksująca kąpiel, wizyta w salonie kosmetycznym lub salonie fryzjerskim, pielęgnacja skóry pomoże przywrócić harmonię.
7. Małe radości
Musisz robić, co chcesz. Jeśli zmęczenie spadnie, aw domu góra potraw, których nie chcesz umyć, pozwól mu stać na jeden dzień, lepiej jest dziś zregenerować siły, aby jutro przenieść góry. Nie trzeba próbować robić wszystkiego, pracoholizm z wyczerpaniem emocjonalnym jest przeciwwskazany, ale wieczór z ulubionym filmem i popcornem lub zakupy z przyjaciółmi może pomóc odzyskać.
8. Równowaga wewnętrzna i zewnętrzna
Wewnętrzny głos brzmi w każdym z nas. Na przykład, jeśli twierdzi, że idzie na spacer, a jego ciało leniwie zawaliło się na kanapie, to warto podjąć wysiłek nad sobą i wyjść. Zdarza się i vice versa, głos pewnie mówi, że musisz pracować w weekendy, ale w sobotę oczy boleśnie niechętnie się otwierają, być może ciało daje sygnał, że jest zmęczone, potrzebuje oddechu.
9. Nowe nawyki
Niech będzie coś nowego każdego dnia. Zamiast iść rano do pracy, idź pieszo, przynajmniej kilka przystanków. Idź do nowego sklepu, który jeszcze nie był, zorganizuj tydzień kuchni świata, codziennie próbując nowego dania. To ożywi sytuację.
10. Hobby
Cóż, jeśli już masz hobby, jeśli go nie masz, możesz pomyśleć, co chcesz zrobić. Może być, jak się okazuje, dobrze, a co tylko chce się uczyć.
Wypalenie emocjonalne jest całkiem realne. Wiele osób cierpi z tego powodu. Jeśli nie potraktujesz go poważnie, możesz wpaść w depresję. Ważne jest, aby zauważyć je na czas i usunąć tę wadę psychologiczną.
