Demencja - niebezpieczne nieprawidłowe funkcjonowanie mózguco ma znaczący negatywny wpływ na zdolności umysłowe pacjenta i jakość jego życia.
Demencję uważa się za problem starszego pokolenia, ponieważ zdecydowana większość pacjentów z demencją jest w podeszłym wieku.
Co więcej, ten stan nie jest to normalna oznaką starzenia się oraz zmiany związane z wiekiem i jest uważana za patologię, którą należy się zająć.
Ogólne informacje i koncepcje
Co oznacza słowo "demencja" w medycynie?
Demencja - nieodwracalny proces, nabyte zakłócenie mózgu, wyrażone w zmniejszeniu zdolności umysłowych osoby, utracie dotychczasowej wiedzy i umiejętności.
Ponadto pacjenci mają obniżoną aktywność poznawczą i zdolność uczenia się.
Mózg - specjalny organ odpowiedzialny za wykonywanie różnych funkcji umysłowych. Jeśli istnieją pewne powody, struktury ciała są uszkodzone, w związku z tym tracona jest ich funkcjonalność, osoba rozwija demencję o różnym stopniu nasilenia.
Czym jest zespół demencji?
Ta koncepcja charakteryzuje naruszenie funkcji umysłowych i intelektualnych osoby, w wyniku którego pacjent częściowo lub całkowicie traci umiejętności samoobsługi, umiejętności uczenia się.
Patologia charakteryzuje się również zaburzeniami pamięci, w których dana osoba nie może przypomnieć sobie wydarzeń (lub ich szczegółów), które zdarzyły mu się jakiś czas temu. Ponadto abstrakcyjne myślenie cierpi.
W tym przypadku osoba nie jest w stanie wyobrazić sobie obiektów lub rzeczy, które nie mają materialnej powłoki (nie można ich zobaczyć ani dotknąć).
Istnieje nieodwracalna zmiana osobowości: pacjent traci emocje, uczucia i cechy charakteru, które były mu wcześniej nieodłączne.
W zależności od stopnia uszkodzenia struktur mózgu, otępienie może być łagodne, umiarkowane lub ciężkie. W łagodnej formie pacjent jest świadomy swojego stanu, nie traci zdolności do samoobsługi. Dla przeciętnej formy charakteryzuje się częściowym naruszeniem funkcji intelektualnych i domowych.
Z ciężkimi zmianami człowiek całkowicie traci umiejętności i umiejętnościktóre miał wcześniej. W ten sposób pacjent nie jest w stanie samodzielnie wykonywać nawet najbardziej elementarnych czynności (np. Ubierać się, jeść).
Różnice w oligofrenii
Demencję można odróżnić od takiej choroby z podobnymi objawami jak oligofrenia.
Główną różnicą jest fakt, że oligofrenia - wrodzona nieprawidłowość, których przejawy można zobaczyć w bardzo młodym wieku.
Jeśli mówimy o syndromie otępiennym, choroba ma charakter nabytkowy, głównie starsze pokolenie (w młodości iw dzieciństwie przypadki choroby są wykrywane niezwykle rzadko, i tylko z powodu traumatycznych lub uporczywych zakaźnych uszkodzeń mózgu).
Z tą oligofrenią nie podatny na postępDemencję uważa się jednak za patologię, która rozwija się stopniowo, a z czasem objawy patologii tylko się pogłębiają.
Wraz z rozwojem demencji, uszkodzenie mózgu ma wyraźną lokalizację, z oligofrenią wszystkie części narządu są uszkodzone.
Ponadto u pacjenta z wrodzonym zaburzeniem występuje ogólne zaburzenie psychicznedruga choroba charakteryzuje się jedynie utratą zdolności poznawczych.
Demencja jest powszechnie nazywana nabyta demencjadlatego te 2 pojęcia są uważane za identyczne.
Pseudodementia - co to jest?
Pseudodementia jest warunkiem, w którym trwałe, ale odwracalne naruszenie funkcji umysłowych. Główną przyczyną rozwoju jest silny stres, emocjonalny szok, w którym pacjent doświadcza ataków histerii.
Na tle takiego stanu pacjent zauważył znaczny spadek inteligencji, zaburzenia osobowości, utratę umiejętności samodzielnej opieki - wszystkie te objawy charakterystyczne dla prawdziwej formy patologii.
Kiedy ta różnica od tej postaci prawdziwej choroby to uszkodzenie mózgu w tym przypadku są funkcjonalne, a nie organicznegdy zaburzona jest struktura tkanek na poziomie komórkowym.
Etiologia i czynniki ryzyka
Uwzględnia się główną przyczynę pojawienia się i rozwoju procesu patologicznego Choroba Alzheimera.
To właśnie ta choroba w większości przypadków prowadzi do rozwoju nabytej demencji. Do liczby innych przyczyny rozwoju patologii u mężczyzn i kobiet obejmują:
- Patologie układu sercowo-naczyniowego (w szczególności podwyższone ciśnienie krwi, miażdżyca, liczne uszkodzenia małych i dużych naczyń krwionośnych, zmiany w składzie i strukturze krwi).
- Obciążona dziedziczność.
- Złe nawyki, takie jak uzależnienie od alkoholu i narkotyków.
- Choroba Parkinsona to wolno rozwijająca się patologia o charakterze neurologicznym, której towarzyszy naruszenie układu nerwowego i rozwój zespołu drżenia.
- Choroba Picka, w której występuje organiczne uszkodzenie obszarów skroniowych i czołowych mózgu, naruszenie ich funkcji.
- Znaczne urazowe uszkodzenie czaszki i tkanki mózgowej.
- Patologie endokrynologiczne (na przykład niedoczynność tarczycy, cukrzyca).
- Choroby, które mają długoterminowy negatywny wpływ na układ odpornościowy (na przykład układowy toczeń rumieniowaty, zakażenie wirusem HIV).
- Zakaźne patologie (zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu).
- Poważne naruszenia narządów wewnętrznych (w szczególności wątroby, niewydolności nerek, poważnej choroby serca).
Są czynniki drugorzędne których obecność zwiększa ryzyko wystąpienia problemu (chociaż przyczyny te nie przyczyniają się do pojawienia się choroby we wszystkich przypadkach):
- podeszły wiek (powyżej 65-70 lat);
- systematyczny wzrost ciśnienia;
- zmiany w strukturze krwi, w szczególności wysoka zawartość tłuszczowych komórek lipidowych w jej składzie;
- nienormalna nadwaga;
- brak ruchu, praca osiadła;
- długi brak pracy umysłowej;
- zaburzenia hormonalne, w szczególności zmniejszenie poziomu żeńskiego hormonu płciowego estrogenu u kobiet (na przykład podczas menopauzy lub z długotrwałym stosowaniem leków hormonalnych).
Klasyfikacja: rodzaje i formy patologii
Istnieje kilka kryteriów klasyfikacji, zgodnie z którymi zwyczajowo wyróżnia się różne typy i formy patologii.
Tak więc, zgodnie ze zmianą, emitują lacunar i całkowitą formę.
Dzięki lacunar nabyte demencji istnieją ściśle wyznaczone ogniska uszkodzenia mózgu, podczas gdy jednostki odpowiedzialne za pamięć krótkotrwałą często cierpią.
Przy tej formie patologii pacjent jest świadomy swojego problemu i podejmuje działania zmierzające do normalizacji swojego życia (na przykład wielu pacjentów stale robi notatki na papierze, aby nie zapomnieć o żadnym ważnym szczególe).
Całkowita forma uważane za bardziej poważne. Przy tej chorobie następuje całkowite zniszczenie osobowości, w człowieku wszystkie cechy charakterystyczne w nim znikają, wartości moralne, które były mu bliskie, znikają.
Zachowanie zmienia się całkowicie, możliwe jest pojawienie się agresji i nieadekwatności. Osoba staje się nieprzystosowana do życia w społeczeństwie. Na tle tych problemów obserwuje się uporczywe i poważne naruszenie aktywności intelektualnej, pacjent całkowicie traci swoje codzienne i mentalne umiejętności.
W zależności od powodów, rozróżnij takie odmiany patologie takie jak:
- Alzheimer lub forma organicznaw którym występują zmiany strukturalne w tkankach kory mózgowej na poziomie komórkowym. Często takie zaburzenia organiczne występują pod wpływem zmian związanych z wiekiem w organizmie lub narażonych na inne negatywne czynniki. W tym samym czasie pacjent ma uporczywe łamanie intelektu, poczucie rzeczywistości i własne miejsce w niej, rozpada się osobowość (pojawiają się znaki takie jak narzekanie, skłonność do nieuporządkowania lub włóczenia, obżarstwo, agresja i konflikt).
- Forma naczyniowa lub miażdżycowarozwija się z powodu wielu uszkodzeń naczyń krwionośnych mózgu. Często rozwój patologii tej postaci wynika z wcześniejszego udaru - choroby związanej ze znacznym uszkodzeniem naczyń krwionośnych, które odżywiają komórki i tkankę mózgową. W wyniku takich zmian zostaje przerwany proces krążenia krwi i odżywianie komórek narządu, w wyniku czego stopniowo zanikają, funkcjonalność mózgu maleje. Ta odmiana charakteryzuje się różnymi objawami o różnym nasileniu. Obraz kliniczny zależy od obszaru zmiany i jej zasięgu. Najczęściej pacjenci mają naruszenie aktywności ruchowej, zmiany chodu, artykulacji, barwy głosu.
- Formularz Presenilnaya. Przyczyny rozwoju patologii nie były badane, uważa się, że głównym czynnikiem predysponującym są predyspozycje genetyczne. Wraz z rozwojem choroby w komórkach mózgowych obserwowane są procesy zanikowe, podczas których nadmierna ilość określonych elementów, ciał Leviego, gromadzi się w tkankach ciała. Kumulują się w podkorowych częściach ciała, znacząco zakłócając funkcjonalność tego obszaru. Wraz z rozwojem patologii pacjenta, wraz z zaburzeniami umysłowymi i psychicznymi, pojawiają się niespecyficzne objawy, takie jak gwałtowny spadek ciśnienia krwi, gdy zmienia się pozycja ciała, tendencja do omdlenia, zaburzenie częstości akcji serca, nieprawidłowe działanie układu trawiennego, moczowego i innych.
- Forma alkoholowa. Wraz z długotrwałym stosowaniem napojów alkoholowych w tkankach mózgu dochodzi do nieodwracalnych zmian, które prowadzą do uporczywego naruszania intelektu i rozpadu osobowości (jest to typowe dla końcowego stadium rozwoju alkoholizmu). Oprócz bezpośredniego negatywnego wpływu alkoholu na mózg, toksyczne uszkodzenie organizmu prowadzi również do rozwoju zaburzeń (na przykład z istotnym uszkodzeniem wątroby spowodowanym długimi okresami picia, gdy organizm nie jest w stanie prawidłowo wykonywać swoich funkcji i usuwać toksycznych substancji z organizmu). Pacjent ma takie objawy, jak dezorientacja społeczna, utrata zasad moralnych, zachowanie agresywne lub nieodpowiednie.
Co więcej, manifestacje te występują nie tylko w stanie odurzenia, ale także w stanie trzeźwości.
Pierwsze oznaki frustracji
Podejrzenie rozwoju niebezpiecznej choroby u dorosłych możesz wciąż na samym początku jego rozwoju. W tym celu należy zwrócić uwagę na pierwsze dzwonki alarmowe, takie jak:
- Zakłócenie pamięć, która początkowo wygląda jak zwykła roztargnienie, ale z upływem czasu choroba postępuje.
- Zwiększona drażliwość, narzekanie, konflikt. Być może pojawienie się agresji w odpowiedzi na jakiekolwiek, nawet najbardziej drobne czynniki drażniące.
- Zmiana zachowaniapojawienie się takich cech, jak okrucieństwo, skłonność do nieuwagi, obojętność wobec własnego wyglądu i mieszkania.
- Apatia, utrata zainteresowania poprzednio ukochanymi zajęciami.
Objawy kliniczne i objawy
Z biegiem czasu obraz przebiegu choroby staje się coraz bardziej rozszerzany. Istnieją znaki, takie jak:
- Trwałe naruszenie pamięci krótkoterminowej i długoterminowej.
- Niezdolność wykonywania podstawowych czynności domowych, które pacjent wykonywał wcześniej codziennie.
- Problemy z komunikowaniem się z krewnymi, przyjaciółmi (osoba często zapomina o słowach lub mówi je niepoprawnie, co uniemożliwia budowanie normalnych, poprawnych zdań podczas rozmowy).
- Problemy z orientacją w przestrzeni, gdy dana osoba nie jest w stanie znaleźć drogi do domu lub do miejsc, w których wcześniej często przebywał.
- Brak odpowiedzialności, krótkowzroczność.
- Brak abstrakcyjnego myślenia, gdy człowiek nie może sobie wyobrazić obiektu, który nie ma materialnego projektu.
- Skłonność do chaosu, bałagan w mieszkaniu (wszystkie przedmioty w mieszkaniu są rozproszone, nie znajdują się na swoich miejscach).
- Częste wahania nastroju.
- Zaburzenia osobowości i zachowania.
- Apatia, obojętność na wszystko, brak inicjatywy lub odwrotnie, zbyt aktywne, ale nieuporządkowane zachowanie.
Etapy rozwoju procesu patologicznego
Nabyte otępienie jest stanem, który rozwija się stopniowo, przechodząc przez kilka etapów jego rozwoju:
- Wczesna demencja - początkowy etap, w którym zmiany osobowości i zachowania są łagodne. Występują objawy, takie jak zapominanie, dezorientacja, utrata orientacji w czasie i przestrzeni.
- Środkowy etap charakteryzujące się bardziej znaczącymi zaburzeniami pamięci, w których pacjent zapomina o wydarzeniach, które mu się ostatnio przytrafiły, imionach ludzi, ich twarzach (nawet jeśli ci ludzie są bliskimi krewnymi, z którymi pacjent komunikował się dość blisko).
Występują problemy z komunikacją, trudności z samoobsługą, zmiany w zachowaniu i nastroju, często pojawiają się nieadekwatne zachowania (na przykład powtarzające się bezużyteczne działania).
- Ostatni etap demencja przed śmiercią (postać ciężka lub późna) charakteryzuje się całkowitą utratą niezależności, gdy pacjent jest silnie uzależniony od krewnych, potrzebuje stałej uwagi i troski. Na tym etapie pojawiają się objawy, takie jak całkowita utrata orientacji w czasie i przestrzeni, agresja i niemożność wykonywania elementarnych działań (pacjent nie może założyć ubrań, naprawić potrzeb, zabrać jedzenia). Często następuje całkowita utrata pamięci, osoba przestaje rozpoznawać krewnych i bliskich mu osób.
Metody diagnostyczne
Aby zidentyfikować patologię, należy porozmawiać z pacjentem i jego rodziną.
Podczas takiej rozmowy lekarz określa obecność objawów charakterystycznych dla tego zaburzenia, Do diagnozy musisz mieć 5 obowiązkowych manifestacjitakie jak:
- zaburzenie pamięci;
- upośledzenie mowy, niezdolność do wykonywania prostych codziennych czynności, zaburzenia percepcji, w których pacjent nie rozpoznaje swoich zwykłych rzeczy lub bliskich osób;
- naruszenie adaptacji społecznej, niszczenie przywiązań rodzinnych, problemy z komunikacją;
- brak halucynacji i majaczenia - objawy charakterystyczne dla majaczenia;
- obecność zmian w tkance mózgowej (określa się to za pomocą instrumentalnych metod badania, takich jak CT, MRI).
Aby postawić diagnozę, wszystkie te objawy muszą występować u pacjenta przez długi czas - co najmniej 6 miesięcy.
Schemat leczenia
Demencja pacjenta wymaga stałego, kompetentnego leczenia i opieki. Terapię prowadzi się w kilku kierunkach. To korekta stylu życia, specjalne ćwiczenia i socjoterapia.
Zasady leczenia domowego
Pacjent potrzebuje stałej pomocy od krewnych i przyjaciół, a ta pomoc polega na:
- Korekty stylu życia. Pacjent potrzebuje przytulnego środowiska domowego, obecności bliskich osób, które tworzą przyjazną i zrelaksowaną atmosferę wokół pacjenta. To wyeliminuje poczucie niepokoju, bezradności.
- Aktywność fizyczna. Pacjent potrzebuje ruchu. I powinno być proste, ale dość aktywne, na przykład spacery (pod nadzorem), wykonywanie prostych obowiązków domowych, prosta praca w ogrodzie lub na daczy.
- Korekta żywieniowa. W menu pacjenta powinny znaleźć się produkty obniżające poziom cholesterolu, a także potrawy mleczne, produkty bogate w witaminy i minerały.
Przygotowania
Ważnym punktem leczenia jest przyjmowanie leków przepisanych przez lekarza.
Zwykle chory Konieczne jest przyjęcie następujących grup leków:
- leki przeciwdepresyjne do likwidacji depresji i poprawy nastroju (wenlafaksyna, fluoksetyna);
- preparaty do normalizacji pamięci i myślenia (Aricept, Neyromidin);
- środki normalizujące procesy metaboliczne i przywracające regulacyjną funkcję mózgu (Donepezil, Rivastigmine);
- oznacza wyeliminowanie agresji, psychozy (Respiridon).
Przydatne ćwiczenia
Wraz z rozwojem nabytej demencji bardzo ważne jest, aby zapewnić pacjentowi odpowiednie obciążenie psychiczne dla jego stanu.
Do tego są specjalnie zaprojektowane ćwiczenia, mające na celu utrzymanie inteligencji. Mogą to być takie techniki, jak:
- Rysowanie изображений с различными мелкими деталями (например, циферблат часов). Рисование фигур в зеркальном отражении.
- Пословицы и поговорки, когда больному называют начало выражения, после чего он должен продолжить его.
- Соединение последовательностей (например, можно предложить больному соединить в правильной последовательности дни недели или названия месяцев).
- Поиск зашифрованных в сетке слов. Для начала все эти слова должны принадлежать к одной группе (например, продукты питания, предметы одежды).
Особенности общения
Как общаться с больным? Человек, страдающий приобретенным слабоумием, нуждается в постоянном общении. Конечно, окружающим будет непросто построить нормальный диалог, но это просто необходимо.
Общение должно быть максимально простым и понятным для больного, при этом необходимо проявить терпение и доброжелательность, не показывать собственного раздражения.
Как справиться с агрессией?
Нередко на фоне деменции наблюдается агрессивное поведение и жестокость.
Что делать в этом случае? Самое главное правило, на агрессию нельзя отвечать агрессией, это только усугубит ситуацию.
Важно как можно скорее успокоить больного, предложив ему занятие или разговор, вызывающий приятные, позитивные эмоции.
При наличии показаний и назначений врача, необходимо следить, чтобы больной вовремя принимал успокоительные медикаментозные препараты, нормализующие его состояние.
Выживаемость
Какова продолжительность жизни больного? Деменция является опасным для здоровья и жизни состоянием.
Больные, страдающие данным расстройством, обычно живут не более 5 лет, хотя все зависит от причин развития патологии, ее стадии, методов коррекции и от ухода за больным.
Можно ли вылечить болезнь?
Данное заболевание считается необратимым, однако, при условии правильного ухода и грамотного лечения удается значительно улучшить качество жизни пациента.
Меры профилактики
В чем состоит профилактика деменции в молодом и среднем возрасте? Для того чтобы снизить риск развития патологии konieczne jest:
- Тщательно следить за собственным здоровьем, своевременно выявлять и устранять патологии других органов и систем.
- Защищать головной мозг от травм и повреждений.
- Обеспечивать себя физической и умственной нагрузкой.
- Вести здоровый образ жизни (отказ от вредных привычек, правильное питание, двигательная активность), укреплять иммунитет.
- Развивать устойчивость к стрессам и неприятным ситуациям.
- Полноценно отдыхать, высыпаться.
Деменция - патологический процесс, в ходе которого наблюдается стойкое нарушение работы головного мозга, что проявляется в выраженных нарушениях интеллекта, способности к обучению, самообслуживанию.
Больному требуется не только помощь профессионалов, но и постоянное внимание и уход со стороны близких людей.
Причины деменции, симптомы, лечение, профилактика, советы родственникам:
