Każda osoba w jego rozwoju fizycznym przechodzi kilka stanów: dziecko, osoba dorosła i rodzic.
W tym samym czasie powinien rosnąć i jego stan psychiczny.
Często jednak osoby w wieku dorosłym zachowują się jak dzieci i odwrotnie.
Z tego powodu dochodzi do nieporozumień, konfliktów w rodzinie i pracy. Odpowiedź na pytanie, dlaczego tak się dzieje, daje analiza transakcyjna.
Analiza transakcji
Wywoływana jest analiza transakcyjna model psychologicznyktóry służy do analizy osobistej interakcji w grupach i jej indywidualnych zachowań.
Analiza transakcyjna opiera się na zasadach psychoanaliza, ale w przeciwieństwie do tego ostatniego, opisuje zachowanie i reakcje człowieka w prostym języku.
Transakcja, pod względem psychologicznym, jest jednostka interakcji interpersonalnejskładający się z wysłania (bodźca) i reakcji na niego.
Oznacza to, że komunikacja międzyludzka to nic innego jak wymiana transakcji. Na przykład powitanie i odpowiedź, pytanie i odpowiedź.
Rozróżnia się następujące typy transakcji.:
- Uzupełniający. Odchodzący bodziec od jednej osoby jest uzupełniany przez odpowiedź innego. Na przykład: "Która jest godzina?" - Dwie godziny. Obie osoby porozumiewają się w tym samym stanie.
- Przecinające się. Komunikat przecina się z reakcją. Na tej podstawie większość skandali. Dlatego mąż zadaje pytanie: "Gdzie jest moja koszula?", A w odpowiedzi słyszy: "Dlaczego mam o tym wiedzieć?". Oznacza to, że mąż mówi ze stanowiska osoby dorosłej, a żona odpowiada z pozycji dziecka.
- Ukryty. Dzieje się tak, gdy słowa nie pokrywają się z emocjami. Jednostka mówi jedno, a jego emocje i mimika mówią o czymś innym. Gry psychologiczne oparte są na tym.
Analiza transakcyjna ma na celu odpowiedź na pytanie, dlaczego ta sama osoba znajduje się w różnych sytuacjach pokazuje inne zachowanie i inaczej reaguje na bodźce.
Wynika to z użycia jednego z trzech stanów.
Dzięki tej analizie możesz nauczyć się rozumieć zachowanie innych ludzi, podejmować decyzje, demonstrować emocje i uczucia. Zasady transakcji stosowane w następujących obszarach:
- podczas interakcji w zespołach;
- zbudować model rodziny;
- z przyjazną komunikacją;
- w wychowywaniu dzieci.
Jednym słowem, techniki transakcyjne są stosowane we wszystkich obszarach interakcji międzyludzkich.
Teoria E. Bern
Za twórcę teorii transakcji uważa się Amerykański psychoterapeuta Eric Bern.
Zaczął publikować swoje prace w latach 60. XX wieku, największe zainteresowanie jego twórczością miało miejsce w latach 70. XX wieku.
Jego obserwacje i rozwój Berna odzwierciedliły się w książce "Gry, w które ludzie grają". Autor przez słowo "transakcja" oznacza jednostkę interakcji, która wyraża się następująco: pytanie-odpowiedź.
Zgodnie z teorią Berna, trzy stany wchodzą w interakcje w każdej osobowości: dziecko, dorosły i rodzic. Ta sama osoba w różnych czasach może znajdować się w różnych stanach.
Jeśli ktoś podąża za postawą, którą mu powiedzieli rodzice, jest w stanie rodzica. Kiedy zachowuje się, jak w dzieciństwie, dziecko naciska na niego. Przy obiektywnej ocenie i akceptacji rzeczywistości, analizując obecną sytuację, osoba znajduje się w stanie dorosłym.
W ramach teorii transakcji Bern opracował teorię scenariusza. Każda osoba może wykonać przepisany scenariusz lub zastosować anty-scenariusz.
Skrypt nazywa się planem życia, który jest opracowywany we wczesnym dzieciństwie. Tak wiele dzieci wie, kim chcą się stać, ile mają dzieci i gdzie mieszkać.
Scenariusz może być nałożone i rodzice. Jeśli dziecko jest nieustannie mówione, że jest przegranym, nie odniesie sukcesu w życiu.
Scenariusz kontr-powstaje już w wieku dorosłym i zakłada odejście od przepisanego planu.
Na przykład rodzice i nauczyciele "przepowiedzieli" nastolatkowi, że jest lekarzem, podobnie jak jego dziadek czy tata kontynuować dynastię.
Jednak człowiek podejmuje wszelkie działania, aby uciec od "przeznaczonego" losu.
Antiscenary jest dokładnym przeciwieństwem scenariusza i obejmuje wykonywanie działań sekwencyjnych przeciwnych do tych, które mają być wykonane.
Oznacza to, że zamiast zdawać egzaminy i iść na studia, młody człowiek opuszcza szkołę i wpada w złe towarzystwo, zaczyna pić i brać narkotyki.
Jego zachowanie jest także konsekwencją postaw rodziców, ale z przeciwnym skutkiem.
Charakterystyka państwa
Zgodnie ze wzorem zachowania według Berna, każda jednostka w interakcjach międzyludzkich zajmuje jedną z trzech pozycji.
Krótko mówiąc, można je opisać w następujący sposób:
- rodzic - To stereotypy przeszczepione w dzieciństwie;
- dorosły - jest to obiektywna ocena obecnej sytuacji;
- dziecko - zachowanie oparte na emocjach i reakcjach nieświadomych.
Pozycja rodzica
Człowiek w tym stanie jest podobny do siebie pompatyczne doświadczenie, siły, krytykuje, uczy. Jest to odzwierciedlenie obrazu rodziców, ich wzorców zachowań.
Głównym słowem stanu ego jest rodzic "musi, musi". Rodzic może być opiekuńczy, potem uspokaja, pomaga i krytykuje, co grozi, karze.
Człowieku wypowiada charakterystyczne zwroty: "Wiem najlepszy sposób", "powiem, nauczę", "To nie jest możliwe", itp. Takie zachowanie zwykle ma zastosowanie do wychowania dzieci, w pracy nauczyciela.
Często jednostka wchodzi do państwa nieświadomiegdy otrzyma odpowiednią obietnicę. Na przykład reakcja na zabawkę zepsutą przez dziecko będzie taka sama jak u rodziców.
Pozycja dorosła
Jeśli dana osoba jest w tym stanie, jest rozsądna, obiektywna, odpowiednio reaguje na bieżącą sytuację, potrafi rozumować, robi właściwe rzeczy, godny dorosłego.
Typowe zwroty to: "Porozmawiajmy o sytuacji", "Jestem gotowy na dialog", "Możesz znaleźć właściwe rozwiązanie."
Jest to część osobowości, którą sama osoba tworzy bez wpływu postaw rodzicielskich.
Pozycja dziecka
Zachowanie osobowości z powodu emocje i instynkty. Oznacza to, że osoba zachowuje się jak w dzieciństwie.
Ten stan ego jest odbiciem lęków i doświadczeń dzieciństwa. Ukazuje także twórczą stronę osobowości.
W zachowaniu dziecko może być spontaniczne, bezpośrednio działając na emocje. Zdarza się też, że jest zbuntowany i łatwo się przystosowuje. Podstawowe zwroty: "Chcę", "Nie mogę", "Daj", "Dlaczego ja", "Jeśli tego nie rozumiem, to ..." itd.
Funkcje
Nie ma człowieka nie zawsze może być w jednym stanie.
Po ekspozycji na określone bodźce pewne aspekty osobowości są "włączane". Ważne jest, które ego jest dominujące.
Wszystkie trzy stany są ważne dla relacji międzyludzkich i wykonywać określone funkcje:
- Zadania dziecka - to tworzenie, tworzenie emocjonalnego obrazu pragnień, które będzie bodźcem do dalszego rozwoju. Dziecko działa spontanicznie, tworzy, rodzi idee.
- Zadanie rodzica - opieka, szkolenie, instruktaż. Monitorowanie przestrzegania zasad, pomocy, konstruktywnej krytyki.
- Zadania dorosłych - dostosowanie się do obecnej sytuacji, znalezienie rozwiązania, konstruktywny dialog. Innymi słowy, musi działać zgodnie z obiektywną rzeczywistością.
Na przykład podejmowanie decyzji przebiega następująco:
- dziecko ma ochotę coś dostać, odczuwa emocje;
- dorosły szuka sposobów rozwiązania problemu;
- rodzic monitoruje poprawne wykonanie, krytykuje, kieruje, ocenia.
Problem i oznaki braku równowagi
Człowiek może osiągnąć sukces i dobrobyt, jeśli trzy komponenty ego harmonijnie oddziałują w nim. Dla każdego warunku powinien stanowić około 30% swojego czasu.
Jeśli znasz zasady transakcji, możesz włączyć dziecko, dorosłego lub rodzica we właściwą sytuację, aby komunikacja przebiegała zgodnie z pożądanym scenariuszem.
Niestety nie wszyscy mają taką równowagę. To prowadzi do różne problemy komunikacyjne. Najczęściej u jednostki dominuje rodzic lub dziecko.
Dziecko nie może podejmować dorosłych decyzji, spóźnia się do pracy, obwinia innych za niepowodzenia, obraża.
Rodzic cały czas wykłada drugą połowę, przyjaciół, partnerów.
Te ekscesy negatywnie wpływaćprzede wszystkim na samą osobę. Problemy z brakiem równowagi wyrażają się następująco:
Dziecko
Jeśli w osobowości małego dzieckawtedy nie doświadcza spontanicznych pragnień, radości, emocji. Dziecko jest kawałkiem dzieciństwa, które pozostaje z człowiekiem na całe życie.
Bern wierzy, że ta strona jest najbardziej wartościowy. Pozwala pozostać bezpośrednim, entuzjastycznym, rozwijać kreatywność.
Wyraźna strona dzieckawręcz przeciwnie, czyni osobę nieodpowiedzialną, niezdyscyplinowaną, niezdolną do osiągnięcia celu. Chce tylko grać, odbierać, ale nie dawać.
Przygnębiony lub zbuntowany dziecko jest bardzo drażliwy, podatny na depresję. Potrzebuje opieki rodzicielskiej, zależy od opinii innych, ma niską samoocenę.
Jeśli dziecko ego silnie dominujeto staje się poważnym problemem. Osoba jest skłonna winić za niepowodzenia innych ludzi, nie wyciąga wniosków ze swoich błędów, kumuluje urazę. Te obelgi i rozczarowania prowadzą do depresji, depresji, myśli samobójczych.
Rodzic z hipertrofią
Zazwyczaj jest to nudna, narzekająca osoba nauczająca.
Nie uznaje opinii innych, krytykuje. W stosunku do siebie i innych wyraża nadmierne wymaganiatj. jest perfekcjonistą.
Rodzic ego próbuje stale kontrolować sytuację, obwinia się o niepowodzenia. Zbyt wyraźne po tej stronie osoby często powoduje zaburzenia psychiczne. Można tego uniknąć, świadomie zmieniając scenariusz zapisany w dzieciństwie.
Problem dorosłych
Problemem dorosłego jest ta strona zbyt rzadkie. Nie każdy jest w stanie odpowiednio ocenić rzeczywistość, podjąć niezbędną decyzję, zaakceptować konstruktywną krytykę, pójść na kompromis.
Prawda, stan osoby dorosłej może i powinien być rozwijany i zwiększany. Na przykład osoba jest urażona konfliktem. Powinien przeanalizować sytuację i zrozumieć, czy rozmówca naprawdę chciał go urazić, czy też to dziecko ego zostało emocjonalnie obrażone.
Często zręczni manipulatorzy starają się wywołać emocje dziecka, aby osiągnąć swój cel.
Następnym razem, gdy powstaje sytuacja konfliktowa, konieczne jest "włączenie" osoby dorosłej i "wyłączenie" dziecka, to znaczy nie wpadanie na hak manipulatora.
Można więc rozważyć dojrzałą osobę jeśli osiągnięto równowagę między trzema stronami ego. Niedojrzałość jednej ze stron i dominacja drugiej stają się źródłem problemów psychologicznych.
Trzy stany ego. Twoje pierwsze "ja":
