Proces interakcja międzyludzka rozpatrywane za pomocą podstawowych technik, technik, metod komunikacji.
Pod uwagę brana jest struktura i komponenty, które składają się na komunikację.
Podstawowe pojęcia
Komunikacja - proces wymiany informacji między kilkoma osobami w formie ustnej lub pisemnej.
Dialogic komunikacja wymaga co najmniej dwóch rozmówców, narracyjnych na przemian.
W przeciwieństwie do monologDialog obejmuje obalanie danych, dodając do nich nową krytykę.
Podstawy psychologii komunikacji: krótko
Kategoria komunikacji w psychologii jest uważana za szczególnie szczegółową, ponieważ proces ten ma największy wpływ na jednostkę i społeczeństwo jako całość. Psychologowie rozważają metody, środki, metody komunikacji i ich skuteczność.
Głównym zadaniem jest zrozumienie mechanizmów interakcji mowy i opracowanie na ich podstawie skutecznych technik, które pomagają ludziom nawiązać kontakt i osiągnąć wspólne cele.
Dlaczego to człowiek: krótka odpowiedź
Komunikacja jest jednym z głównych narzędzi interakcji między ludźmi. Ludzie - stworzenia społecznea dialog jest najlepszym sposobem na wzajemne negocjacje. Poprzez komunikację realizowanych jest kilka ważnych funkcji:
- Szukaj nowych informacji, które pozwolą Ci nawigować po całym świecie.
- Przeniesienie otrzymanego doświadczenia praktycznego (w mowie ustnej lub pisemnej).
- Zapoznanie się z doświadczeniem innych ludzi (poprzez czytanie ich dzieł lub dialog).
- Wychowanie
- Zdolność do współpracy, negocjacji, poszukiwania kompromisów.
- Przyjemna rozrywka - rozmowa z podobnie myślącymi ludźmi, współpracownikami, krewnymi (realizowana jest podstawowa potrzeba komunikacji).
Rola w rozwoju umysłowym jednostki
Poprzez interakcję z innymi poprzez komunikację, osoba staje się osobą. Przyjmuje zasady i podstawy społeczeństwa, w którym jest. Zapoznanie się z pojęciami moralności, moralności.
Rozwój osobowości występuje tylko w byciu w takim środowisku. Starsze pokolenie przekazuje zgromadzone doświadczenie, a także kształtuje zdolność dziecka do samopoznania, wyszukiwania informacji.
Każdy rozmówca przyczynia się do kształtowania osobowości, zmienia je lub uzupełnia. Szczególnie ważny jest wpływ ludzi połączenie z którym jest stale stabilne - rodzice, przyjaciele, nauczyciele, koledzy.
Fundusze
Środki komunikacji obejmują sposoby wysyłania i przesyłania informacji między ludźmi.
Fundusze są podzielone na dwa rodzaje: werbalny i niewerbalny.
Komunikacja werbalna to bezpośrednia wymiana danych za pomocą słów (mowa ustna) lub symbolu (mowa pisemna).
Z kolei mowa ustna podzielona jest na 2 rodzaje:
- Monolog - komunikacja w formacie monologu. Jedna osoba konsekwentnie, rozsądnie przedstawia swoją myśl, podaje przykłady i dowody swojej pozycji. W codziennej komunikacji wśród rozmówców jedną z form monologu jest opowieść. W publicznym wystąpieniu skierowanym do dużej grupy odbiorców - raport, streszczenie, prezentacja.
- Dialog - komunikacja odbywa się między dwiema lub więcej osobami. Informacja jest nie tylko przekazywana, ale także otrzymuje odwrotną odpowiedź, która pozwala ci pracować nad nią ostrożniej - aby uzupełnić, zmodyfikować, skrytykować, zaprzeczyć.
Pisanie będą stosowane, gdy niemożliwe będzie wyjaśnienie problemu ustnie lub, jeśli to konieczne, szczegółowe ujawnienie tematu, co wymaga wiele przemyśleń. Nagrany tekst ma wiele funkcji:
- może być czytane przez nieograniczoną liczbę osób;
- można przeczytać w dowolnym momencie, nawet kilka lat później;
- ma inne sposoby wyrażania myśli. Jeśli podczas konwersacji akcenty są umieszczone w intonacjach, to w literach - znaki interpunkcyjne.
Komunikacja niewerbalna to wszystko, czego nie dotyczą słowa mówione: gesty, uśmiech, mrugnięcia, postawa. Ponad 50% danych uzupełniających główną wiadomość informacyjną jest przesyłanych niewerbalnie.
Struktura i składniki
W psychologii, komunikacji podzielić na trzy składniki:
- Komunikatywny. Jest skierowany na celowe interakcje, dialog, wymianę informacji.
- Interaktywny. Powstaje w procesie wspólnych działań, nie zawsze świadomych i ukierunkowanych.
- Percepcyjny. Polega na ocenie, formułowaniu sądów na temat innych ludzi.
Struktura można podzielić na kilka komponentów:
- Temat. Interlokutor, ten, do którego przekazywane są informacje.
- Potrzeba. Konieczność nawiązania kontaktu. Zależy od dwóch czynników - potrzeby jako takiej (odpowiada charakterowi jednostki - introwertyka, ekstrawertyk) oraz potrzeby konkretnego rozmówcy.
- Motyw. Cel, z którym inicjowany jest kontakt.
- Działanie. Sam proces komunikacji.
Etapy
Prosta komunikacja jest podzielona na 4 etapy:
- Zaangażowanie. Osoba przechodzi z aktywności na rozmowę.
- Nawiązywanie kontaktu. Na tym etapie rozmówcy analizują środowisko, osobowość i charakter siebie nawzajem.
- Komunikacja. Sama rozmowa, odbiór i przekazywanie informacji.
- Przerwy kontaktowe. Ostatni etap, w którym ludzie albo doszli do ogólnych wniosków, albo pozostali nieprzekonani.
Mechanizmy
W psychologii istnieją trzy mechanizmy:
- Empatia. Polega na umiejętności postawienia się w miejscu rozmówcy, odczuwania jego stanu emocjonalnego, uczuć, których doświadcza. Empatia pozwala na bardziej wszechstronne rozważenie problemu, ponieważ uwzględnia się nie tylko racjonalne argumenty i fakty, ale także stosunek do sytuacji. Ponieważ każdy ma własny poziom tolerancji na stres, powszechna rada jest niemożliwa do podania. Osoba z zaawansowaną empatią może dać najbardziej odpowiednie rozwiązanie dla rozmówcy, w oparciu o jego psychotyp.
- Identyfikacja. Mechanizm jest podobny, na pierwszy rzut oka, z empatią. Różnica polega na tym, że identyfikacja nie uwzględnia tożsamości rozmówcy. Stawiasz się na miejscu innej osoby, wyobrażając sobie w umyśle, co sam byś zrobił. Mechanizm pozwala symulować potencjalne zachowanie w podobnej sytuacji.
Jednak bez empatii może być bezużyteczny. Ponieważ proponowane rozwiązanie może nie być odpowiednie dla rozmówcy z powodu różnic w jego charakterze, braku zgromadzonych doświadczeń, kompleksów.
- Refleksja. Umiejętność analizowania nabytego doświadczenia, a także doświadczeń emocjonalnych. W przeciwieństwie do zwierząt, ludzie mogą nie tylko przewidywać przyszłość, ale także wizualizować, podsumowywać przeszłość. Refleksja pozwala po chwili zrozumieć motywy popełnionych czynów, pracować nad błędami.
Funkcje
Główne funkcje komunikacji realizują pewną linię, kontekst, w którym można używać mowy w życiu codziennym.
- Ekspresyjny. Żywa, werbalna komunikacja, gesty i stan emocjonalny odgrywają rolę nie mniejszą niż słowa mówione. Funkcja ta pozwala zrozumieć nastrój rozmówcy, korespondencję powiedziane jego ekspresyjnego tła. Na przykład, osoba próbuje logicznie zbudować monolog, ale jednocześnie drga, drapie sobie ucho lub nos, głowa i głowa są opuszczone - z dużym prawdopodobieństwem kłamie. Zadaniem tej funkcji jest poszukiwanie rozbieżności w zachowaniu, ujawnianie kłamstw, nieszczerość motywów.
- Formacyjny. Odnosi się do wychowania i rozwoju, poprawy osoby. Poprzez interakcję z innymi poprzez język, osoba otrzymuje informacje, które mogą wpływać na jego wartości, zasady, światopogląd.
- Regulacyjne. Konieczne koordynowanie wspólnych działań. Aby działać wspólnie, należy skoncentrować się na ogólnym wyniku grupy, aby utrzymać stabilne środowisko emocjonalne. Zadaniem tej funkcji jest regulowanie zachowania danej osoby w celu zmaksymalizowania jej skuteczności i wysiłków.
- Wzruszający funkcja komunikacji przejawia się w zrozumieniu przez człowieka stosunku do niego przez innych ludzi. Zachowanie zależy od poziomu relacji międzyludzkich. Jeśli rozmówca rozumie, że jest dobrze traktowany, jest akceptowany w grupie i uważnie słucha - motywacja wzrasta.
Wręcz przeciwnie, jeśli emocjonalne połączenie jest słabe, lub całkowicie negatywne, wrogie - motywacja jest zredukowana lub całkowicie nieobecna.
- Instrumentalny. Ta funkcja traktuje informacje jako narzędzie interakcji osób w pracy. Informacje są cenne i służą pomyślnemu osiąganiu celów grupy ludzi. Na przykład szef dzwoni do menedżera sprzedaży i raportuje: "Klient jest przygnębiony i może być rozdrażniony". Tym samym ustawiając menedżera, aby wybrać konkretny format komunikacji. Często na tym, podobnie jak w funkcji regulacyjnej, opiera się psychologia komunikacji w zespole.
- Informacyjny. Zadaniem jest wymiana i przetwarzanie danych przychodzących, a także wysyłanie własnych. W oparciu o dostępne informacje, osoba podejmuje decyzje, wyznacza cele i zbiera informacje na temat ich pomyślnego osiągnięcia.
E.V. Andrienko identyfikuje 3 funkcje komunikacji w grupach:
- Psychologiczny funkcja komunikacji, dzięki której rozwija się osobowość jako całość: myślenie, wola, światopogląd, zdolność empatyzowania.
- Społecznyukierunkowane na komunikację i interakcję jednostki w życiu codziennym.
- Instrumentalnyuznanie informacji za całe narzędzie do osiągnięcia celów.
Modele
Model jest wybierany w zależności od celów komunikacji, które jednostka chce osiągnąć:
- Informacyjny. Zadaniem jest przekazanie danych, przekazanie wszystkich niezbędnych informacji.
- Przekonujący. Celem jest przekonanie osoby, aby zrobiła właściwą rzecz, aby zmieniło swoje zachowanie lub postawy. Angażuje w praktyce psychologię oddziaływania w komunikacji.
- Ekspresyjny. Potrzebny do przeniesienia emocji, nastroju słuchaczy do pożądanej fali.
Powszechnie stosowane w przemówieniach motywacyjnych i przemówieniach oratorskich w zasadzie.
- Sugestywny. Używane do sugestii. Jeśli przekonania działają w prosty sposób, odwołując się do faktów, sugestia skierowana jest do podświadomości.
Strategie
Aby komunikacja była konstruktywna, należy wybrać odpowiednią strategię. Jest ich kilka:
- Otwórz. Jeśli celem rozmowy jest dzielenie się przemyśleniami, wysłuchanie opinii rozmówcy, strategia ta jest najlepsza pod względem skuteczności. To pozwala znaleźć wspólny język między ludźmi, aby się ze sobą zgodzić. Jego istota polega na szczegółowym otwartym stwierdzeniu swojej pozycji z jednej strony i uważnym wsłuchiwaniu się w punkt widzenia rozmówcy z drugiej.
- Zamknięte. Polega ona na braku chęci argumentowania własnej opinii, ponieważ druga osoba nie chce niczego słyszeć - jest przekonany sam w sobie i nie zmieni swojego punktu widzenia z zasady.
Zamknięta strategia służy do oszczędzania czasu, szybkiego składania dialogu.
- Pół zamknięte. Przypomina o przesłuchaniu, gdzie są zainteresowani jedynie informacją rozmówcy, nie ujawniając swojego stanowiska na temat rozmowy.
- Monolog. Strategia jest diametralnie przeciwna do poprzedniej. Przedstawia własne myśli, nie biorąc pod uwagę poglądów innej osoby.
- Odgrywanie ról. Wynika to z klasyfikacji relacji między rozmówcami. Na przykład: dziecko-rodzic, chłopiec-dziewczyna, wnuk-wnuk, dyrektor naczelny. Ma specyficzność, ze względu na ugruntowane relacje między komunikowaniem się (na przykład, kiedy starsze pokolenie mówi z młodszym, podporządkowanie, etykieta i szacunek dla osoby starszej są uważane za bardziej doświadczonych i kompetentnych).
- Osobiste. Używane do intymnych, ufnych kontaktów. W ludziach - "rozmawiajcie z sercem". Ta strategia jest najbardziej otwarta i uczciwa w odniesieniu do rozmówcy, z zastrzeżeniem bliskich, wzajemnie szacownych więzi.
Techniki i techniki
Aby stworzyć bardziej stabilną i opartą na zaufaniu relację, zaleca się stosowanie listy skutecznych technik:
- Kontakt z oczami. Jeśli rzadko spoglądasz w oczy, wtedy ktoś może podejść do niego z podejrzeniem niepewności, tajemnicy, nieśmiałości.
- Uśmiechnij się. Łatwy, nie uśmiechnięty uśmiech przyciąga rozmówcę i dostosowuje się do zrelaksowanej, spokojnej komunikacji.
- Kiwa głową. I inne gesty wyrażające zgodę na myśli i punkt widzenia w monologu rozmówcy.
- Wyjaśnianie pytań. Upewnij się, że słuchałeś uważnie i rozważałeś informacje. Ważne informacje zwrotne w komunikacji, komentarze do przesłuchania.
- Kontakt z ciałem. Rozpoczyna się uściskiem dłoni. Jeśli zaufanie zostanie ustanowione, akceptowane są dotknięcia zatwierdzone przez społeczność, na przykład stukanie w ramię.
Efekty
W procesie komunikacji osobowość rozmówcy wpływa na osobę na różne sposoby, między którymi rozróżnia się następujące efekty:
- Pierwsze wrażenie. Uważa się, że znacząco wpływa na późniejszy charakter interakcji. Tworzone przez zewnętrzne znaki: ubrania (i jej uwodzenie), buty, wygląd osoby i jego wyraz twarzy, gesty, które przekazują emocjonalne tło i nastrój.
- Stereotypowanie. Efekt, w którym dana osoba odnosi się do wyglądu i wewnętrznych cech danej osoby. Na przykład kwadratowa szczęka wiąże się z odważnym charakterem, szerokim czołem - z wysoką inteligencją.
- Projekcja. Przenoszenie własnych cech i cech charakteru na rozmówcę.
Na przykład, jeśli osoba jest zazdrosna, widzi tę cechę u innych, próbując znaleźć potwierdzenie w dominującej opinii.
- Efekt halo. Polega na przeniesieniu cech i zachowań jednej osoby na całą grupę społeczną, do której należy. Na przykład: "wszyscy Rosjanie piją", "wszyscy młodzi ludzie są głupi", "wszyscy ludzie są kozami".
Zasady dotyczące słuchu
Im uważniej słuchasz i analizujesz przemówienie mówcy, tym lepiej zrozumiesz jego treść i tym bardziej będziesz wiarygodny.
Kilka zasad, które pomogą w dialogu:
- Oznaki zgody. Kiwając głową, zwroty "Zgadzam się", "Też myślę" itd., Wstawione na miejsce, z utrzymującą się pauzą po zakończeniu przemówienia rozmówcy.
- Pytania. Warto zadać kilka pytań, które mogą wyjaśnić niezrozumiałe chwile i lepiej otworzyć temat. Dodatkowo, osoba zrozumie, że słuchałeś uważnie.
- Nagraj. Nakreślenie głównych tez pomaga poprawić zrozumienie informacji, uporządkować je.
Pokazuje również odpowiedzialne podejście do komunikacji i znaczenie słów rozmówcy.
Znając wzorce komunikacji interpersonalnej może skutecznie budować komunikację i jakościowo postrzegaj dane od innych ludzi.
Koncepcja, funkcje, 3 główne rodzaje komunikacji:
