Etapy depresji. Co jest twoje?

Etapy depresji: dlaczego je przydzielać?

Depresja zmienia się w czasie. Stan pacjenta i objawy mogą się zmieniać w czasie. Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, stan pacjenta może się pogorszyć każdego dnia - aż w końcu problemy nie są nie do pokonania i nie podlegają rozwiązaniu.

Dlatego ważne jest, aby określić konkretny stan pacjenta teraz - plan leczenia będzie od niego zależał. Psycholodzy i psychiatrzy dzielą rozwój depresji na kilka etapów - etapy rozwoju objawów. Nasza strona przygotowała dla Ciebie 2 najbardziej popularne podejścia do określania etapów depresji:

Podejścia do określania etapów depresji

Należy pamiętać, że psychologia jest stosunkowo młodą nauką i nie jest jeszcze dokładna. Dlatego podział stanu depresji na etapy jest różny w różnych szkołach psychologicznych. W szczególności rosyjska psychologia tradycyjnie wyróżnia trzy etapy:

odrzucenie
host
gryzoń

Czasem wyróżnia się dodatkowo czwarty etap. Dla niej nie ma powszechnie akceptowanej nazwy, ale najczęściej nazywana jest ostatnią. Na tym etapie objawy depresji nasilają się tak bardzo, że ryzyko samobójstwa wzrasta wielokrotnie, osobowość zaczyna się rozpadać, a leczenie jest możliwe tylko w szpitalu, a problem psychologiczny wyraźnie staje się psychiatryczny. Z reguły ten etap występuje w przypadkach, gdy depresja jest tylko objawem poważniejszej choroby psychicznej.

Oprócz trójstopniowego podziału w popularnej literaturze psychologicznej powszechna jest klasyfikacja stopni depresji następującego typu:

zaprzeczenie
przestępstwo
negocjacje
zaburzenie depresyjne
podejmowanie i wydostawanie się z depresji

Łatwo zauważyć, że ta klasyfikacja dotyczy głównie mniej poważnych przypadków depresji. Jeśli jest to jeden z objawów innych chorób psychicznych (na przykład schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej itp.) - nie ma nadziei, że pacjent sam wejdzie w etap akceptacji. W tym przypadku pomaga tylko w opiece psychiatrycznej i terapii lekowej. Radzimy przeczytać nasz artykuł.

Główna klasyfikacja etapów depresji

W przypadku zastosowania trzyetapowego podziału stanu pacjenta rozróżnia się następujące etapy przebiegu depresji.

Faza odrzucenia

W tym przypadku osoba z całą siłą odrzuca myśl, że jest w depresji. Uzasadnia swój stan wszelkimi dostępnymi środkami: "Jestem zmęczony, będę miał kolejny dzień na odpoczynek - i będę tak dobry, jak nowy!", "Pogoda jest zła, a wszystko wypada z moich rąk ...", "Nie mam dość snu; itp. Ten etap charakteryzuje się apatią, letargiem, brakiem chęci do działania. Pacjent nie ma apetytu, jest prześladowany przez senność - lub, przeciwnie, występują zaburzenia snu (bezsenność, niezdolność zasypiania bez tabletek nasennych lub alkoholu).

W istocie, osoba próbuje z całej siły uciec od swojego stanu i problemów, które go prześladują. Wraz z rozwojem depresji wzrasta niepokój, senność wzrasta lub, przeciwnie, wzrasta bezsenność. Osoba stopniowo traci zainteresowanie pracą, w hobby, ma stos niedokończonych spraw. W pracy, z reguły zaczyna popełniać błędy - początkowo małe, ale za każdym razem coraz poważniejsze.

Próby rozwiązania problemów psychicznych za pomocą alkoholu na tym etapie są niezwykle niebezpieczne i mogą prowadzić tylko do uzależnienia od alkoholu. Faktem jest, że chociaż alkohol jest substancją psychoaktywną (środkiem powierzchniowo czynnym), działa jako przytłaczający czynnik, dodatkowy środek uspokajający. Jego użycie tylko pogłębia problem. To samo dotyczy palenia: nikotyna działa tylko jako "oszałamiająca". Palacz łagodzi objawy przez chwilę - ale najpierw, potem powraca w powiększeniu. Po drugie, palenie ma zbyt wiele skutków ubocznych (począwszy od szkodliwego wpływu na układ sercowo-naczyniowy kończąc na działaniu rakotwórczym), tak, że może być poważnie zalecane.

Etap hosta

Pacjent jest świadomy swojego stanu. Jednocześnie zmiany somatyczne występują równocześnie z psychologicznymi (w szczególności, produkcja hormonu serotoniny zmniejsza się lub zatrzymuje). Apetyt zmniejsza się (aż do całkowitego zniknięcia uczucia głodu), zmniejsza się masa ciała. Istniejące przewlekłe choroby są zaostrzone. W istocie oznacza to, że ciało "deklaruje poddanie się" i przechodzi w autonomiczny sposób walki z samym sobą. Zaburzenia snu zamieniają się w przedłużającą się bezsenność, gdy przez kilka dni pacjent doświadcza senności - albo nie może zasnąć, albo faza "szybkiego snu" nie występuje i nie ma pełnego odpoczynku w nocy.

Naruszają się logiczne myślenie, pojawiają się halucynacje ("głosy w głowie" itp.). Myśli o samobójstwie, które pojawiły się wcześniej, nasilają się i mogą stać się obsesyjne. Mowy stają się nagłe, repliki nie są ze sobą połączone (niezwykle trudno jest utrzymać logiczny łańcuch w głowie). Uwaga jest ograniczona do minimum, pacjent jest prawie niemożliwe, aby ukończyć co najmniej kilka firm. Zachowanie może stać się niepohamowane i wulgarne, osoba jest zdolna do agresywnych ataków na innych bez przyczyny.

Na tym etapie z reguły nie można się obejść bez pomocy specjalistów. Jeśli pierwszy może mieć jeszcze dość łagodnych środków uspokajających (preparatów opartych na Hypericum lub Walerianie), wówczas mogą być wymagane syntetyczne leki przeciwdepresyjne i pomoc psychologa. By the way, to na tym etapie V. Mayakovsky napisał swój słynny werset "Zamiast pisać (do Lilichki)". Potem wyszedł z depresji - ale nałóg pozostał. Co ciekawe, Mayakowski dotrzymał słowa: napisał, że "nie mogłem nacisnąć spustu nad świątynią" - i tak się stało. Po 14 latach zastrzelił się nie w świątyni, ale w sercu.

Corrosive Stage

Jest to niezwykle niebezpieczne, ponieważ zaburzenie wchodzi w stadium preterminalne. Funkcje życiowe ciała są zachowane, ale generalnie przechodzi w "tryb autonomiczny". Patologie przejawiają się wyraźnie w psychice: z jednej strony pacjent jest oderwany od świata, obojętny na otaczających go ludzi, az drugiej strony agresja i autoagresja (do samoleczenia) coraz częściej manifestują się w jego zachowaniu. Istnieje dezasocjacja z osobą. Problemy z logiką osiągają limit, osoba nie może ukończyć żadnego z przypadków. Pacjent czuje, że jego istnienie jest bez znaczenia, żyje bowiem w rzeczywistości tylko z przyzwyczajenia. Występują problemy z pamięcią, z samokontrolą, z priorytetami - spontaniczna myśl lub pragnienie może od razu stać się działaniem. Pacjent może zaszkodzić innym: jak sam wierzy, "nie ma nic do stracenia oprócz śmiertelnego poczucia ostatecznej winy" (nawiasem mówiąc, tekst pieśni S. Kalugina "Powstanie Czarnego Księżyca" bardzo dobrze oddaje samoświadomość pacjenta na tym etapie).

Jeśli doszło do tego etapu, osoba pilnie potrzebowała pomocy psychiatry, środków uspokajających i antydepresyjnych. Niezależnie od tego etapu, z reguły nie są wybierane. Wyjątki są niezwykle rzadkie.

Etap końcowy

Stopień końcowy depresji, alokowany dodatkowo. To jest finał etapu gryzoni. Całkowita dezintegracja osobowości, maksymalne zagrożenie samobójstwem. W szczególności przypadek, który trafił do wszystkich podręczników psychiatrii, wystąpił u pacjenta na tym szczególnym etapie depresji: pacjentowi udało się popełnić samobójstwo tuż przed opiekunem tępym ołówkiem. Pacjent leżał na łóżku, przykryty kocem - a pod nim cicho udało mu się wywiercić dziurę w klatce piersiowej między żebrami i wbić ją w serce. Ordynans pamiętał tylko, kiedy pacjent zbladł i przestał oddychać. W rzeczywistości na tym etapie osobowość już się skończyła - istnieje tylko obiekt biologiczny, dążący do autodestrukcji.

Perspektywy leczenia na tym etapie są negatywne. W rzeczywistości nie ma szans, aby pacjent w pełni wyzdrowiał. Nawet jeśli pozostanie przy życiu, czeka na głęboką niepełnosprawność. Dlatego niezwykle ważne jest, aby rozpocząć leczenie na wcześniejszych etapach.

Alternatywna klasyfikacja depresji

Oprócz powyższego stosuje się inny podział depresji na etapy. W tym przypadku rozróżnia się następujące etapy depresji:

Odmowa

Podobnie jak w poprzedniej klasyfikacji, na tym etapie pacjent odrzuca swoją chorobę, nawet on sam nie przyznaje, że problemy zaczęły się od psychiki. Ogólny rytm życia zostaje utrzymany, jednak zmniejsza się żywotność, zaburzenia snu (w postaci bezsenności lub ciągłej senności). Zachowanie charakteryzuje się epatażem i demonstratywnością: osoba, choć nie rozpoznaje swojej depresji, boryka się z nią - i, w rzeczywistości, apeluje do innych: "Uważaj na mnie, pomóż mi!".

Ofensywa

Pacjent szuka osoby winnej za to, co się z nim dzieje. Jeśli on sam zostanie uznany za winnego, zaczynają się problemy z poczuciem własnej wartości. Wybuchy wściekłości, agresywne zachowanie, gorycz są możliwe.

Targowanie

Rezerwy są wydawane, osoba próbuje negocjować - z wszechświatem, z Bogiem, ze światem. Myśli są typowe: "Ok, zrobię wszystko, po prostu zwrócę wszystko tak, jak było ...", "Wypełnij moją prośbę ..." i tak dalej.

Depresja. Złamanie

Negocjacje były bezużyteczne - zaczyna się rozpacz, użalanie się nad sobą, bingy, bezmyślne niszczenie żywności i inne objawy depresji. Ryzyko alkoholizmu, znieczulenia, samobójstwa - maksimum.

To na tym etapie słynny muzyk Kurt Cobain popełnił samobójstwo. Depresja, powikłana uzależnieniem od heroiny, doprowadziła do tego, że Cobain czuł swoją własną bezużyteczność, stracił okazję do odczuwania przyjemności z muzyki, winy za najbliższych i fanów - i sprawa zakończyła się strzałem w głowę 5 kwietnia 1994 r. Charakterystyczne, że objawy depresji Kurt pokazał od początku roku: jego żona Courtney Love i muzycy grupy Nirvana oraz inni przyjaciele zauważyli, że Cobain był "cichy", "odsunął się od związków" i tak dalej. może uratować życie Cobaina.

Akceptacja

Osoba poddaje się depresji, akceptuje siebie takim, jakim jest.

W leczeniu depresji aktywność motoryczna zostaje przywrócona w pierwszej kolejności, ale myślenie pozostaje sztywne i zahamowane. A to połączenie pełnej zdolności poruszania się z zaburzeniami myślenia jest niezwykle niebezpieczne. Na tym etapie leczenia często pojawiają się samobójstwa.

Wniosek

Ustalenie stadium depresji jest niezwykle ważne, aby wybrać niezbędne środki do leczenia. Pomimo tego, że różne szkoły psychologiczne inaczej określają, jak klasyfikować te etapy - w większości się zbiegają. I tylko na czas środki mogą pomóc w wyleczeniu depresji.